Evet, işin buralara kadar geleceği biraz belliydi!

Hukuk sistemimizin durumu da malum tabi!

Hangi sistemimiz iyi durumda ki?

Paralelden öğrenildiği kadarıyla Amerikanvari bir saygısız tutum da söz konusu!

Evet iddianamedeki suçlar da oldukça ilginç:

Barışmaktan bahsettiğimiz terör örgütünün devlet tarafından onaylanmış siyasi uzantısı ile seçim uzlaşısı…

Ayrıntılı incelenirse hiçbir belediyeden eksik olmadığı kesin olan ihale yolsuzlukları ve adam kayırma olayları…

Makam ya da para vaatleriyle yönlendirilen kongreler…

Evet, bu olanlara ses de çıkarmak gerek!

Mevzunun İmamoğlu’ndan öte gelecek meselesi olduğunu vurgulamak…

Çocuklarımız için endişe ederek daha iyi bir dünya arzulamak…

Eğer bir haksızlık varsa buna engel olmak…

Ama yöntemi bu mu olmalı?

Sokağa döküldüğümüzde aramıza giren saldırgan tiplerin provokasyon yaparak güvenlik güçlerine saldırmasına izin mi verilmeli?

Askerle polisle mi çatışılmalı?

Özelikle polislerimiz arasında da gergin ve provokatif saldırganlıklar gösterebilecekler var maalesef.

Ateşin bir kez fitillemesi yetiyor çoğu zaman.

Sağduyulu ve sakin kalanlar da kaçınılmaz olarak bu cenderenin içinde kalıyor.

Birçok insan zarar görüyor.

Kamu malına ya da masum vatandaşların malına zarar veriliyor.

Kutuplaşmak ve çatışmaktan başka neye yarıyor bu?

Evet bir problem var:

Ama bu problem aslında sadece bir belediyemizde değil birçok belediyemizde var.

Sadece belediyelerimizde değil birçok kurumumuzda var.

Sadece bir partide değil birçok siyasetçimizde var.

Yani aslında sorun İmamoğlu’nun içeride olması değil, aynı suçları işleyen yüzlerce yöneticinin dışarıda olması!

Siyasi olarak da bizim bu suçları kanıksayarak normalleştirmemiz!

Hukukun da sadece hedef gösterilen kişiler için çalışması ve birçoğunun korunarak görünmez olabilmesi!

Ta ki ipini çekmek gerekene kadar…

Elbette bu davanın siyasi bir boyutu da var ama isnat edilen suçlamaların herhangi bir belediyede olmaması mümkün mü ülkemizde?

Şu an iki tarafın da umurunda değil tabi ki!

Ama eğri oturup doğru konuşmak lazım:

Yine en büyük faturayı halkımız ödeyecek!

Sokağa çıkanlar ya da çıkmayanlar…

Çatışanlar ya da çatışmayanlar…

Eylemciler ya da polisler…

Bizi birbirimize dürenler değil!

Herkes istediğine inanırken görülmek istenmeyen gerçekler değişmeyecek.

En azından şunu düşünmek gerekiyor:

Bu kutuplaşma kimin işine yarayacak?

İyi Bayramlar…

Böyle bir ortamda tek eksiğimiz bir haftalık bayram tatiliydi tabi!

En çok çalışılması gereken zamanlarda en uzun tatiller…

Filmin en hüzünlü sahnesinde yapılan bir espri gibi…

Ağlasa mı gülse mi bilemiyor insan!

Bazıları bunun tarihte örneği yoktur dese de var aslında:

AKP’den önce de tatil konusunda hiç fena değildik!

Sonrasında çalışmamız gerektiğini düşünerek tatilleri biraz azaltır gibi olduk ama son yıllarda yine özümüze döndük çok şükür!

Çalışıp da ne olacak!

Ne de olsa her alanda dünyanın en önünde ve en kıskanılan ülkesiyiz!

En iyisi bunun tadını çıkarıp keyfimize bakalım.

Gerçekten çok çalıştık ve uzun bir bayram tatilini hak ettik!

İyi Bayramlar…