Farkında mısınız, ne kadar çok özledik birbirimizi?
Güven duygusuyla bakmayı, arada duvarlar olmadan kucaklaşmayı, “Ya yine düşersem” demeden inanmayı, sevmeyi. Ne kadar çok  özledik kaybolan değerlerimizi..

Zaman alaycı bir kavram, yenilmemek lazım. Gönlü fazla küstürmemek lazım. Yeniden hep yeniden demek için hiçbir vakit geç değildir.
Yükümüz yeterince ağır, şartlar zorlu. Birbirimizi kanatmayacak kadar yakın ama birbirimizi üşütmeyecek kadar da yakın olmamızın zamanı gelmedi mi?

Gitgide yabancılaşlaştığımız ve aslında özünde yalnızlaştığımız günümüz modern yaşamı ne çok zarar veriyor bizlere? Oysa, ”Zararın neresinden dönersen kardır” diyenler bizler değil miydik?
Koskoca dünya hepimize yeter de artar. Hem hepimiz aynı gökyüzünde pırıl pırıl parlayan birer yıldızız aslında. Bırakın, ateş böceği sansınlar bizi, biz parlamaya devam edelim..

O halde ışığımızın hiç sönmeyeceği, nice nice sevginin, erdemin, özgürlüğün, insanı insan yapan değerlerin hüküm sürdüğü yollarda buluşalım..

İyi Yıllar..