“Yollar bir yere gitmiyordu. Gidersek biz gidiyorduk. Yollar duruyordu.” demişti Neslihan KARAYILAN “Bitmeyen Yolculuk 2” isimli şiir kitabında.
Şimdiler de ise “Kırk Hayat Kırk Hikaye” kitabı’ nın hazırlığı içinde. Heyecanlı. Nasıl olmasın ki, iki yılı aşkın bir süredir tanıtım videolarından başlayarak “Hikayen Varsa” isimli tv programından kitaba aktarılan ve büyük bir özveriyle üzerinde çalıştığı bir kitap. Kitapta, 40 kişinin hikaye yolculuğunu ele alan KARAYILAN, her bir hikayeyi ilmek ilmek işlemeye çalıştı.

Neden Hikayeler diyoruz?

Hikayelerdir insanı insana anlatan, hikayelerdir en gerçek, en derin ve en değerli olan..

Hikayeler “öz” dür ve insanlar aslında öz olan bu hikayelerle heyecanlanır, umutlanır, öfkelenirler.  Bu hikayelerden anlam çıkarır, ilham alırlar.  Bu hikayeler insanları birbirine  bağlar.
Dünyanın her yerinde hikayelerin ortak özellikleri vardır. Anadolu’nun bir köyünde ya da New York’ta bir gökdelende anlatılan hikayeler, şaşırtıcı derecede birbirine benzer.
Biz, iyiyi ve kötüyü annemizin babamızın anlattığı hikayelerden öğrenmedik mi?
Bu hikayeler bize dostaları ve hainleri, doğruları ve yanlışları öğretti. Fakirliği ve zenginliği hikayelerde tanıdık. Hikayeler bize insanın zor duruma düşebileceğini, parasız ya da güçsüz kalabileceğini öğretti. Ama en önemlisi hikayeler bize içimizdeki kahramanı çıkartacak gücün kendi elimizde olduğunu öğretti. Biz insanın kimsesiz ve parasız kalabileceğini ama asla umutsuz kalmayacağını hikayerden öğrendik. Zorluklarla karşılaştığımız her durumda içimizdeki umudu hikayeler sayesinde koruduk. En zorda kaldığımız anlarda bile hikaye dünyasındaki kahramanlar bize ilham verdiler, onlardan güç aldık.
Hikayeler bize ilham verir; bir yandan toplumu ve insanları eleştirirken diğer yandan dinleyene daha iyi bir dünyanın yollarını gösterir.
Hikayler gerçek insanların dilidir ve her durumda en güçlü dersleri içerir.
Bu sebeple insanlara ilham vermek ve onları harekete geçirmek için daha çok hikaye anlatmaya ihtiyacımız var.
Hikayeler, kendilerine has sihirli dili ve kurgusuyla, zihnimizin savunma mekanizmalarını yumuşakça aşıp kalbimize ulaşır. İşte bu yüzden biz en çok hikaye dilinden etkileniriz.

Peki ya “Kırk Hayat Kırk Hikaye” dediğimizde ise,

Ve ben de kendimden çıktım yola, kendi hikayemden..
Bir insanın yüreğine en çok merhamet duygusunun yakıştığını, acıların da taçlandırdığını gördüm. Ve en önemlisi de ölümün hayat karşısında meydan okuduğunu gördüm.
Anladım ki her hayat aslında bir hikaye arayışıydı. Çünkü her kavşak noktasında bir ses, “Ya devam edersiniz ya da bitirirsiniz” diye fısıldar kulaklarımıza. Önemli olan tüm acıyana ve acıtana rağmen devam etmekti. Ve pencerenin dışındaki değil, içindeki güneşle beraber olmaktı.
Aslında hiç birbirimizin birbirinden farkı yoktu. Aksine üstlendiğimiz her isim bizi daraltıyor, köşeye sıkıştırıyordu. Adil olmak gerekiyordu. Çünkü çınar ağaçlarının, çam yapraklarının, karıncaların bile hakkı vardı üzerimizde. Bu yüzden de insanca yaşamak için üzerimize düşen neyse yapmamız gerektiğine inandım.
Kendimden çıktım yola ve gördüm ki, her hayat bir hikaye arayışıydı. İnişler, çıkışlar, kimi zaman umutsuzca dibe vuruşlar. Hiç bitmeyeceğini sandığımız sevinçleri, yine hiç bitmeyeceğini sandığımız acıları ile..
Kırk Hayat Kırk Hikaye kitabının yaratıcısı olan ve hikayesi ile bu yolculukta bana eşlik eden, Kahramanlara teşekkürlerimle..

Ne mutlu kendi hikayesinin kahramanı olabilene,..

Biz de, “yolun yolculuğun hiç bitmesin” Neslihan KARAYILAN, diyoruz..