Sebebi ne olursa olsun!

İster terör…

İster cehalet…

Tedbirsizlikten ilgisizliğe, dikkatsizlikten ihanete…

Ne derseniz deyin, bir gerçek var:

Ciğerlerimiz yanıyor, gittikçe nefessiz kalıyoruz.

İtibarımız için harcadığımız paralar, betona döktüğümüz kaynaklarımız, saraylarımız, camilerimiz, külliyelerimiz kurtaramıyor maalesef…

En acımasız insanın bile yüreğini sızlatacak görüntülerle karşı karşıya kalıyoruz.

Bu vahşete neden olanlar insan olamaz!

Bu zavallı mahlukları birbirinden ayıramayız!

Ancak, kaynaklarımızı bunlara engel olmak yerine itibar için kullananların da sorumlu olduğunu unutmamalıyız.

Gerekçe her ne olursa olsun, bilerek ya da bilmeyerek canlıları katleden katiller bir türlü tükenmiyor.

Canlıları yakarken kendisi nefes alabilen bu canileri bitirmek mümkün değil!

Hangi  tedbirleri alırsanız alın kesin bir çözüm yok, diyebilirsiniz.

Ama bir dakika:

Eğitimi bir takım ideolojilerin arka bahçesi yapmak yerine evrensel insani değerlerin hizmetine sunsak…

Kendi kafamıza göre düzen kurmak için kullanmak yerine cehaletle  ve ihanetle mücadele edecek bir savaş başlatsak…

Bizim mahallenin değil de ülkemizin ihtiyaçlarına göre şekillendirsek…

Bir şeyler değişmez mi?

En azından itibardan değil de eğitimden tasarruf olmaz anlayışına evrilsek yeterli bence!

İtibar için lükse harcadığımız paraların bir kısmını da eğitime ayırsak çok şey değişebilir.

En azından örgütlere ya da cemaatlere kaptırdığımız insanları kazanma şansımız olabilir.

Her zaman  söylediğimiz bir şeyi tekrar edelim:

Teröristleri öldürerek değil, toplumu eğiterek bitirebilirsiniz.