önüm arkam
sağım solum yalancılık
hey dostluk!
nerdeysen çık..

Bu gün eksik olan ne? Yoksullaşmamız. Yooo! sadece maddi anlamda yoksullaşmadık. Duygusal anlamda, dayanışma anlamında birbirimizin yaralarını sarma konusunda da yoksullaştık. Herkes kendi bacağından asılmak isteyen koyun tarifinde. Sanırsın herkes üniforma giymiş, bir diğerinin kopyası herkes. Bizim diyeceğimiz ortak paylaşım alanlarımız, agoramız yok artık. Mutluluklarımızı kutsamak yerine acılarımızı kutsar olduk. Yaralarıyla mutlu olmaya daha yatkın bir toplum olma yolunda hızla ilerliyoruz. Eskiler şimdinin ”empati” denen modern kavramın ağababasını tanıyan koca yürekli bir nesildi. Ve onlar herkes için daha adil, daha vicdanlı daha temiz bir dünyanın düşünü paylaştıkları için bir arada durmanın ne kadar zenginleştirici bir  şey olduğunu biliyordu. Şimdi bu duyguların esamesi okunmuyor. Hepimiz bir emniyet arayışı içinde dolaşıp duruyoruz. Oysa emniyetli olan tek şey, hiçbir hesap gözetmeden birbirimize sunacağımız sevgimizdir. Belki de bugünkü sevgisizlik hăli de sistemin bize dayatma ürünüdür diyeceğim ama sevgi bunların hepsinin üzerinden atlayabilecek bir şey olmalı.

O halde;
önüm arkam
sağım solum sevgi
hey dostluk!
nerdeysen çık..
diyebileceğimiz yollarda buluşalım..