16 Nisan referandumuna hızla yaklaşırken Cumhurbaşkanı’nın direktifiyle ve AKP’li milletvekillerinin tam bir biat ruhiyesi içinde emir telakki ettikleri anayasa değişiklik paketini oylayacağız. Doğrusunu söylemek gerekirse böyle bir anayasa değişikliği paketinde bulunan teklifler karşısında insan onurunu kıran bir yan var. İnsan aklı bu kadar mı küçümsenir? 21.yüzyılın başlarında toplumu cumhurbaşkanlık sistemi diye 100 -150 yıl geriye götürecek bir teklifi ülkeye dayatmak akıl almaz olduğu kadar, toplumu dumura uğratmaktır demekten kendimi alamıyorum.

            12 Eylül 1980 darbe anayasanın ülkeyi sürüklediği yıkım ve çatışmalardan çıkarmak, demokrasi standardı yüksek, evrensel hukuk normları üzerinde yükselecek, devlet yönetiminin toplumun tüm kesimlerince yerelden yukarı doğru paylaşıldığı, demokratik katılımı teşvik eden, destekleyen, insan hak ve özgürlüklerini güvence altına alan, toplumsal barışı ve refahı  bütün ülkeye yayan bir anayasa beklerken; tamda yağmurdan kaçarken  doluya tutulmak hesabı  dikta ve tek adam rejimi  şokuyla yüz yüze kaldık. Bu herkes için züldür, zülümdür, insan aklını iğdiş etmektir.

   Daha iyisi varken bu ülke böyle bir teklif için Evet-Hayır cephelerine bölünmemeliydi.

 Biri başkan olacakta ne olacak? Başı göğe mi erecek? Biri ideolojisini ve siyasi anlayışını topluma, en azından toplumun bir kesimine zorla, hileyle, baskıyla, sindirmeyle kabul ettirip iktidarını sürdürecek. Ya sonra? Mutlu olacak mı? Korumasız, zırhlı araçsız sokaklarda caddelerde gezebilecek mi? Çocuklarını, torunlarını alıp bir pınar başında piknik yapabilecek mi? Silahlı adamların koruması olmadan lunaparkta torunlarını alıp atlı karıncalara bindirebilecek mi?  Yok. Kaldı ki kendi adıma bir kişinin lütfuyla cennete gideceksin deseler istemem. Hak etmediğim, el emeğim, göz nurum, alın terim, söz hakkım olmadan cennetini de istemem. Ne demiş ulu ozan ” Cümlelerin rızkını veren ol gani serdar iken /Yeryüzünün halifesi hünkara minnet eylemem. Neyleyim ben senin başkanlığını, al hayrını gör diyeceğim ama hayrından çok şerri herkesi mutsuz ediyor. Bize de HAYIR dedirten durum bu zaten.

 Güçlü olanların herkese boyun eğdirme zorbalığı tarihsel bir mirastır bize.

             “Sonradan görmeyi padişah yapmışlar önce babasını asmış”  diye bir söz vardır. Bizim toplumsal kodlarımızı en iyi tarif eden sözlerden biridir. Mazlumken ezik egomuzu tatmin için bir alttaki üzerinden iktidar kurmaya bayılırız. Ekonomik, sosyal, siyasal kariyerlere bir üstekinin elini eteğini öperek ulaşılan kültürlerde, kaçınılmaz olarak muktedirlerin herkese boyun eğdirme zorbalığı tarihsel bir mirastır bize. Hep güce taparız. Güçlü olanlar da herkesin ona tapmasını ister. Bu birbirini sürekli besler. Demokrasi geleneği olmayan yada zayıf olan toplumların ve kendi kendine yetemeyen bireylerin güçlünün şemsiyesi altında güvence arama çaresizliği demek daha doğru olur sanırım.

EVET diyenler hem kendi, hem de  Hayır diyenlerin vebalini taşıyabilecekler mi?

             Bu referandum sürecinde bir şeye net bir şekilde tanık olduk. Anayasada 18 maddelik değişiklik paketi hazırlarken AKP kendi tabanına hiç danışmamış. İstişare etmemiş. AKP ye oy verenler değişiklik paketinin içeriğini yeterince bilmiyorlar kanaatindeyim. Kanımca bu çok büyük bir haksızlık. Daha da ötesi milyonlarca seçmeni küçümsemek. “Biz ne dersek sorgusuz yaparlar” mantığı. Lidere olan sevgi ve bağlılığı anladık da, liderlerin seçmenine saygısı var mı anlayamadık. Spiker mikrofonu uzatıyor “Evet mi, hayır mı?”  “Evet” cevabı verenlere “Neden?”  dediğinde “ Bilmem partim evet diyor, Erdoğan için, güçlü Türkiye için, istikrar için, millet için…” tek cümlelik soyut  ve ezber yanıtlar. İçerikle ilgili hiç fikirleri yok ki, bu insanlar bizim insanlarımız. Kendi adıma kahroluyorum. İsterdim ki neden Evet dediğini en az on maddesini şakır şakır anlatsın “Parti devleti kurulmasının bir sakıncası olmadığını anlatsın, yargı kurumlarının, üniversite rektörleri, ordu ve diğer güvenlik kurumlarının, isterse(!) bakanların atama yetkilerinin, savaş ilan ve bütçe yapma yetkisinin, ülkeyi süresiz başkanlık kararnameleriyle yönetmenin, meclisin işlevsizleştirilmesinin ve gerektiğinde feshin (yenileme) iyi olacağını… Devletin tamamen bir kişinin emir ve kontrolünde olmasının can, mal, gelecek için iyi olacağını “ aslanlar gibi anlatsın.

             Evet diyenler hem kendi kaderlerinin, hem de bizlerin yani HAYIR diyenlerin kaderinin sorumlusu olsun. Bu ağırlığı ahlaken, vicdanen taşısın, gelecek kuşaklara neyi miras bırakacağının bilincinde olsun. Sonradan “ellerim kırılsaydı” demesin. Bilinçlice, bilgece hiç tehdide başvurmadan “hayır” diyenleri terör örgütleriyle kıyaslamadan ve ya suçlamadan anlatsın. Vatan, millet, bayrak, din iman değerlerinin arkasına saklanmasın.

İrademi ve  torunlarımın geleceğini kimseye ipotek  ettirmemek içim hayır

             Elbette “Hayır” diyenlerin de sadece AKP ve Erdoğan karşıtlığı üzerinden “hayır” demesi çok anlamlı olmaz. Günümüzün dünyasında AKP’nin tek taraflı medya baskısına rağmen, iletişim  ve bilgiye ulaşım olanakları vardır ve her imkanı kullanarak “hayır”ın gerekçelerini bilince çıkarmak  yurttaşlık görevidir. Aksi halde gelenek olduğu üzere “o söylüyorsa yanlış, bizimkiler söylüyorsa doğru” kısır döngüsünden özgür birey çıkmaz. Özgür birey yoksa özgür irade de olmaz. Sadece düşüncelerinizi başkasına ipotek etmekle kalmayız, ruhumuzu ve geleceğimizi de başkalarının insafına ipotek etmiş oluruz. Aklımı ve geleceğimi kimseye ipotek etmeye hiç ama hiç niyetim yok.  Mevcut anayasayı savunduğundan değil, bu  ülkenin çocuklarının, ayrımsız  herkesin daha iyisine, yüksek standartlı demokratik bir anayasaya layık olduğuna inandığım için var gücümle HAYIR diyeceğim.