Bir çocuk, 10 yaşlarında elinde minik parçalar ile bir şeyleri birleştirmeye çalışıyor, birkaç dakika sonra tekerlekli bir gövdeyi birkaç parça daha ekleyerek yere bırakıyor sonra bilgisayarının başına geçiyor ve birkaç tuşa dokunuyor. Beklemeye başlıyor, birkaç saniye sonra yere bıraktığı tekerlekli gövdenin üzerindeki devre kartının lambaları yanıp sönmeye başlıyor ve tekerlekli gövde ilerliyor, sağa dönüyor, biraz daha ilerliyor, önüne bir oyuncak çıkıyor ve ona çarpmadan sola dönüyor, biraz daha ilerliyor, sola dönüyor ve sağa, sola, biraz daha ileri derken tekerlekli gövde çocuğun ayaklarının dibinde duruyor.

Çocuğun yüzünde başarmanın sevinci ve sıcacık bir gülümseme ile hemen yerinden kalkıyor ve diğer odada bulunanlara sesleniyor “ Anneeee babaaaa bakın yaptım, robotumu istediğim gibi programladım. Tam ayağımın ucuna kadar geldi. Hadi gelin size de göstereyim”.

Daha 3-4 hafta önce çok da istemeden, gereksiz olduğunu düşünerek katılmasına izin verdikleri eğitimin, çocuklarına bir robotu programlamasına ve evde sevinç içerisinde koşuşturmasına “ Yaptım, sonunda istediğim gibi çalıştırdım, şimdi ışıklarını da yakarak gitmesi için programlıycam” diyerek bilgisayarın başına geçmesine sebep olacağını bilmiyorlardı.

Bu kısa öykü, son bir iki yıldır bazı evlerde yaşanıyor, çocuklar kısa sürede yaratıcılıklarını keşfederek, kendi oyunlarını, animasyonlarını yapıyor, bazıları da yukarıda yazdığım gibi robotlarını çalıştırıp komutlar vererek programlayabiliyor.

Kodlama ve Robotik eğitimleri hakkında son zamanlarda en çok gündemde olan haber ise bir grup liseli öğrencinin robotik kol yaparak minik köpeği kurtarmaları oldu. Bu haber ile biraz daha farkındalık yaratılmış oldu. Sonuçta bu yaratıcı öğrenci grubu Amerika’da bulunan Stanford Üniversitesi’ne davet edilerek ödüllendirildiler.

Bilgisayar Bilimi’ne önem veren idarecilerin yönettiği okullarda ( özellikle bazı lise ve özel kolejlerde) yavaş yavaş bu tür gruplar kurulmaya başlanması hatta bu konuyla ilgili atölyeler kurulması gerektiğini hep söylemişimdir, geç bile kaldık. Ülkemizde ancak özel okullarda ve önceki satırlarda belirttiğim gibi bu konuya önem veren idareciler sayesinde olan gelişmelerin çok geniş bir kitleye yayılması için 5-10 yıl gibi bir süre geçecekmiş gibi bir durum söz konusu olduğu için açık söylemek gerekirse endişeliyim.

Bilgisayar Bilimi’nde öncü olan İngiltere, Amerika, Almanya gibi ülkeler çok hızla ilerleyip Kodlama Eğitimi’nde eğitim yaşını 4 olarak belirleyip önümüzdeki yıl anaokullarında eğitim geçecekler,  ilkokullarda bu eğitimi vermeye başladılar bile.

Ülkemizde ki durum ise, önümüzdeki yıl 6. ve 7. sınıflarda olması düşünülüyor. Bakanlıkça 2 yıldan beri çalışmalar yapılıyor(muş). Bürokratlar tarafından toplantılar, görüşmeler, beyanlar hiç bitmez bitmeyecek gibi görünüyor. Meşhur Fatih Projesi gibi. Ancak ne teknolojik gelişmeler ne de bilimsel çalışmalar bu kadar uzun ve sonsuz bir hazırlık toplantıları silsilesini kaldırabilecek kadar yavaş ilerlemiyor. Aksine neredeyse her gün bir gelişme yaşanıyor.

Sonuç olarak her zaman olduğu gibi iş, gene bilinçli ve aydın bir nesil için bir şeyler yapmaya çalışan biz ebeveynlere kalıyor.

Hızla ilerleyen çağımızda, bir gün gecikmenin bile birçok şeyi kaçırmamıza neden olduğu eğitimleri yıllarca, oldu, olacak, oluyor diye bekleyerek çocuklarımız da aynı hızla büyürken, gelişirken kaçırmalarına izin vermek istemeyeceğimiz Kodlama ve Robotik eğitimlerinde verilen kodlama yani bilgisayar programlama ile kendi oyun, animasyon ve uygulamaları yaparken analitik düşünce yapısı, sistematik düşünme, olaylar arası ilişki kurma, problemlere çok yönlü çözüm üretebilme, farklı ve yaratıcı düşünme, stratejik düşünme gibi bilişsel becerileri, ayrıca grup çalışmalarıyla fikir paylaşımı, yardımlaşma, bir problemi birlikte çözme, mukayese etme, sosyal grup içinde uyum, ekip ruhu ile çalışma gibi sosyal gelişimlerini kazanmaları için çok geçmeden bir şeyler yapmayı düşünmekten başka çare kalmıyor.

Geleceğimizin teminatı olan çocuklarımız için çok geç olmadan ve birilerinin onlar için bir şeyler yapmasını bekleyerek vakit kaybetmeden harekete geçmenin zamanıdır.

Bakarsınız çocuğunuzun yaptığı robotik bir kol ya da bacak sizi Amerika’ya götürür.

Sevgi ile kalın.