Çoğumuz kararını çoktan vermiştir.

Doğru olmak mı kazanmak mı daha önemli?

Hileyle kazanana mı saygı duyarız yoksa dürüstçe kaybedene mi?

Pek düşünmesek de otomatik olarak uygularız kararlarımızı.

Kimi zaman da bazı değerlendirmeler ve tespitlerle tartarız.

Kendimizi ve çevremizi değerlendirmeye çalışırız.

Gelin bir kez de birlikte yapalım:

Kendimizden başlayarak bir çember oluşturalım.

İlk önce kendimizi değerlendirelim.

Doğru oynamak mı yoksa kazanmak mı önemli bizim için?

Bir karar verelim.

Ya da daha öncede bilinçli ya da bilinçsiz oluşturduğumuz kurallarımızı tespit etmiş olalım.

Daha sonra ailemizi değerlendirelim.

Annemizi, babamızı, kardeşlerimizi…

Doğru oynamayı mı yoksa kazanmış olmayı mı tercih ederler?

Yoksa her ikisini mi?

Peki birini seçmek zorunda kaldıklarında…

Başka çare kalmadığında…

Ya diğer akrabalarımız…

Amcamız, dayımız, halamız teyzemiz…

Kuzenlerimiz…

Hangisini tercih ederler?

Tespit ettik mi?

Sıra arkadaşlarımızda o zaman.

En yakınımızdan en uzağımıza…

Komşularımızdan okul, iş arkadaşlarımıza…

Teker teker tercihlerini tespit edelim.

Çevremizdeki ağırlıklı eğilimi bulalım:

Ne olursa olsun duruşunu bozmadan yenilgiyi kabullenenler mi?

Yoksa kazanmak uğruna farklı yollara başvurarak sadece sonuca odaklananlar mı?

Hangisi çok etrafınızda?

Sonuç sizi memnun ediyor mu peki?

Kendinizle ilgili tespitinize uygun mu?

***

ÇEMBER

Çember oluşturmaktan bahsedince insanın çemberi geldi aklıma.

Hani şu güvenlik çemberi…

Kişisel alan, sosyal alan falan…

Size de ilginç gelmiyor mu?

Kimin ne kadar yaklaşabileceğini tayin ettiğimiz kurallar dizisi…

Bilinçaltında otomatik alınan kararlarımız…

Çok basit gibi görünen ancak çevremizdeki insanlar kadar çeşitlilik gösteren farklı sınırlar…

Çemberle ifade edilse de o kadar net değil gibi geliyor bana!

Çünkü karşıdakini davranışları ya da bizim ruh halimiz değişken kılıyor çizgileri.

Farklı yamuklar oluşuyor çevremizde.

En iyimser şekliyle elipsler diyebiliriz belki.

Anlık değişen duygularla yakalanan farklı dalga boyları…

Kimi zaman içimizde hissettiğimiz, kimi zaman kapsama alanı dışına çıkan…

Kimi zaman kusursuzca dizilmiş birçok insana ait paralel yörüngeler…

Kimi zaman birbirine girerek kaos oluşturan karmaşık ilişkiler…

Gözlerinin içine bakarak ilişki kurduklarımız…

Yüzüne bile bakmadan iletişimde olduklarımız…

Doğrudan konuştuklarımız…

Dolaylı mesajlar yolladıklarımız…

Hiç tanımadan bağlantılı olduklarımız…

En tanıdıklarımızdan uzak duruşlarımız…

Küçük dokunuşlarımız:

Görüntümüzle, kokumuzla…

İşittiklerimizle, tattıklarımızla…

Hissettiklerimizle ya da anladıklarımızla…

Dokunduğumuz ya da dokunulduğumuz anlar değiştirir çizgilerimizi.