Yine tartışmaya başladık.

Tartışa duralım…

Maddeler meclisten geçiyor zaten.

Neyin değişeceğini bilmesek de…

Gerçekleri anlatan birini bulamasak da…

Önemli değil.

Hoş anlatan olsa da dinleyen bulmak zor ya!

Zaten evetçiyiz!

Destekliyoruz, neyini dinleyeceğiz!

Okuyup ne yapacağız!

Doğru…

Gerçekten sonuç değişmez.

Reis ne diyorsa tamam, daha kafa yoracak ne var?

O kadar!

Okumayan vatandaşı suçlayamazsın.

Zira ona okumayı öğretmeyenler utansın.

Kökten karşıtlara gelince:

Onların da okumasına gerek yok!

Kendileri daha metin ortada yokken bile karşıydı zaten.

Ne olduğu önemli değil.

Önemli olan karşı olmak!

Okuyup da ne yapacaksın?

Katkı sağlamak için kendini yormaya gerek var mı?

Karşı ol kurtul!

Oooh ne rahat!

Eğrisini doğrusunu düşünen, kapışmak yerine çözüm arayan aklıselim kardeşim:

Boş yere kendini yorma!

Genlerimizde yok bir kere…

Biz düşmansız olamayız?

Karşı rüzgar olmadan ilerleyemeyiz!

Tezimizi kabul ettirmek için kanıtlama kaygısı gütmeyiz.

Birilerine yükseleceğiz ki kendimize gelelim.

Ötekileştireceğiz ki değerimiz yükselsin.

Bırak sen bizi…

Kapışalım, kendimizi bulalım.

Senin de bir şeyden anladığın yok.

Hayaller aleminde yaşayıp duruyorsun.

Şşş, ne ayaksın sen?

KAYGILAR…

Hükümet ne yapmalı?

Kaygılar yokmuş gibi davranıp trolleri mi salmalı soru soranlara?

Bunlar hep böyle diye yanlış noktaları görmezden mi gelmeli?

Fanlarını sürekli kışkırtarak farklı sesleri susturmalı mı?

Tek ses tek yürek olabilmek için farklı düşünenleri daha mı uzaklaştırmalı?

Yoksa:

Mevcut sistemin işlemeyen yönlerini mi vurgulamalı?

Cumhurbaşkanı seçemeyen…

Meclis başkanı seçemeyen…

Hükümet kuramayan…

Her icraatı krizle sonuçlanan sistemi mi anlatmalı?

Kaygıları dikkate alıp gidermek için,

Gerçekten adil olabilmek için,

Halkı birleştirip bütünleştirmek için mi uğraşmalı?

Ne dersiniz?

Ya muhalefet ne yapmalı?

Esasen onun yapacağı pek bir şey kalmadı.

İstemezük nakaratına devam…

Haklı olduğu noktalar mı var?

Önemli değil artık!

Yalancı çobana döndü bir kere!

İstediği kadar anayasa mahkemesi desin…

Meclis desin…

Güçler ayrılığı desin…

İsterse her nefeste doğruları haykırsın.

Destekleyen ya da desteklemeyen her kesin tepkisi benzer.

Kredisini tüketti bir kere.

Toplumda duyarsızlık oluştu.

Sonuç istedikleri gibi olsa dahi kesinlikle kendi başarıları olmayacak.

Endişeleri dikkate alarak yanlış bir şey yapmamak için uğraşan sağduyulu vatandaşın tepkisinden kaynaklanacak.

Radikal seçmen davranışı göstermeyen, bağnaz destekçilerin dışındakiler belirleyecek.

Herhangi bir ayak olmadan birey olabilen erdemli insanlar karar verecek.

NE AYAKSINIZ?

Vatanseveriz!

Ülkemiz için elimizden gelenin en iyisini yapmak için uğraşırız.

Ahkam kesmek yerine işimizi düzgün yapmaya çalışırız.

Suçlamak yerine çözüm ararız.

Sorun yaratmaktan ziyade çare olmaktır işimiz.

Milliyetçiyiz!

Vatanını seven herkese saygı duyarız.

İşini en doğru şekilde yapmaya çalışanları ülkücü kabul ederiz.

Bizim gibi düşünmeyeni hain ilan etmeyiz.

Bizden farklı konuşsa da küfürler savurmayız kimseye.

Farklı düşünenlere saygımız var bizim.

“Yaratılanı yaratandan ötürü severiz.”

Sağduyuluyuz!

Ülkemizde yaşayan kimseyi kışkırtmayız.

Savaşla değil barışladır işimiz.

Barışı savunacak kadar yüreğimiz var bizim.

Sürüye dahil olacak kadar korkak değiliz.

Cesuruz!

Gerektiğinde susar, gerektiğinde düşmana uzanır bileğimiz.

Ama kimin düşman olduğunu biliriz.

Ülkemize düşmandan çok zarar verseniz de…

İnsanları birbirine düşürseniz de…

Gücü bulunca zayıfın üzerine çullansanız da…

İntikam için zalimleşseniz de…

Düşmanınız değiliz!

Mücadelemiz kinle, nefretle…

Dünyaya kapalı cehaletle…

İktidarla, muhalefetle…

Bizi bu hallere düşürenlerle…

Evet,

Değişikliği savunanlardanız.

Ama adaletin bağımsız olmasını bekleriz.

Meclisi kimse feshedemesin isteriz.

İktidarı birileri denetleyebilsin deriz.