Beylikdüzü Belediyesi her Allah’ın senesi Sevgi ve Barış Buluşmaları diye bir saçmalık düzenliyor.

Peki bakalım barış ne alaka, sevgi neresinde bu olayın?

Dünyanın sonuna yaklaştık, hala bu incik boncuk, tontiş laflara kanacak insan bulabiliyorlar mı bilemiyorum.

6.’sını yaptıklarına göre, kimse çıt çıkarmadığına göre maalesef bulunuyormuş.

Size barışı sevgiyi özet geçeyim.

Görün ne çakal olduklarını…

Şimdi bu sevgi görünümlü rant etkinliği 9-10 gün gibi bir şey sürüyor.

Stantları ortalama 4 bin lira gibi bir ücretle ekmek peşindeki zavallılara kitliyorlar.

Diyorlar ki buraya insan yığacağız insan, çıkarırsınız.

Bakalım çıkıyor mu?

Örneğin kitapçılar…

Bu etkinliğin yüzde 90’ını oluşturan kitapçılara eğilelim.

***

Alan boydan boya kitapçı.

Önce sanıyorsun ki belediyemiz kitaba mitaba destek olmuş.

Vay be.

Sahaf getirmiş, şunlara bak, helal.

Bekle helal.

Adam 4 bin lirayı oraya bağlıyor.

Anası ağlıyor stresten.

9 günde kaç kitap satacak da 4 bini görecek?

Elemanına ödeme çıkacak, matbaaya kitabevine para verecek, yolunu yemeğini katmıyorum bile.

Hesap makinesi dayanmaz.

En az 15 bini görmesi lazım ki oh be kâr ettim deyip çekip gitsin.

Yapabilir mi?

İnsanların kitaba tarihi eser gibi baktığı günümüzde?

Bu rezil teknoloji dangalaklığı çağında?

İmkansızla dans etmek gibi bir şey olur bu.

Sonra halkçı belediye, sanatsever başkan.

Gelsin sevgi, gitsin barış.

***

Bu belediye sevgi ve barış buluşmaları yapmıyor.

Sizin ve canım ciğerim kitapçıların parasıyla zenginlik oynuyor.

Kendisi ve yandaşları arasında.

Yaptığının ana hatlarıyla özeti bu.

O paralar kim bilir hangi pis midelerde yüzüyor şu an.

Belediye istediğime beleş stant veririm, istediğimden 4-5 bin lira cukkalarım diyor.

Kimseye de hesap vermem.

İşine gelirse…

Bunun adına da utanmadan kızarmadan sevgi barış diyor.

Bu sevgi ve barış palavrasına katılan yayıncıların yüzde 90’ı zarar etmiş.

Yoklamamı yaptım.

Kime dokunduysam kiraya çalıştığını söyledi.

Yani belediyeye.

***

Sadece sayıp durmayalım.

Doğrusunu da söyleyelim.

Burada olması gerekeni.

Konya Belediyesi’nin yaptığı gibi yayıncıları bedava ağırlamak olmalı doğrusu.

Büyükçekmece Belediyesi’nin yaptığı gibi kira almamak.

Tuzla gibi, hoşgeldiniz demek, yedirip içirip uğurlamak.

Güle güle.

Para?

Para yok.

Gönlünden koparsa kütüphanemize kitap bağışla.

Kopmazsa zorla koparmıyoruz.

Kocaeli Belediyesi, ki Türkiye’nin en iyi fuarıdır, keza yukarıdakiler gibi paranın geçmediği etkinliklerden.

Bu adamlar bilmiyor mu rant kelimesinin ne anlama geldiğini, halkın ve kitapçının donunu almayı?

Sonra oraya sıkılmadan gidip stantları sırıta sırıta dolaşmayı?

Hayır.

Konya diyor ki tek şartım var kardeşim, halka kitabı ucuz sat.

Etiket fiyatından verme.

Büyükçekmece diyor ki tek şartım var, bak kütüphanemiz orada, biraz kitap bağışla, millet okusun.

İşte sevgi budur, çünkü.

Barışmak bu.

Halkı kazıklayarak, yayıncıyı kazıklayarak barış olmaz.

Savaş çıkar, tam tersi.

Ben yazmaktan utandım, durayım.

Bu sömürü sisteminden utanç duyuyorum.

Prim vermeyin artık bu sırıtıklara.

Barış ve sevgi gibi değerli kelimeleri ağızlarına alacak en son tipler bunlar.

Herkese barış ve sevgi dileğimle…

“Bedava” olanından.