Aylardır dünyamız allak bullak olmuş!

İnsanlar hastalanıyor, ölüyor…

En iyi ihtimalle evlerine hapsolmuş durumda…

Ülkeler farklı politikalarla gerekli müdahaleleri yapıyor.

Kimisi başarılı, kimisi başarısız…

Kimisinde daha çok, kimisinde daha az…

Ama bela tüm insanlığın başında…

Çözüm için herkes çalışıyor.

Bu konuda ülkemizin de hatırı sayılır bir gayreti var.

Tüm sağlık çalışanları canla başla mücadele ediyor ve güzel sonuçlar alınıyor.

Hiç mi hata olmuyor?

Elbette oluyor ama iyi niyetli bir mücadeleyle iyi sonuçlar alınıyor.

Bunlar hataları örtbas ederse, sorunları çözmek yerine üzerini örtersek ne elde ederiz?

Milli duygularımızı tatmin ederek biraz gaza gelir, kendimizi iyi hissederiz belki…

Ya sonra…

Sorunlar bir yerde gelip gözümüze girecek.

Görmezden gelmeye alışanlar için yine sorun yok!

Goygoy yaparak ve başarıyı abartarak geçiştiriverecekler.

Ne kadar gelişmiş bir ülke olduğumuzdan dem vurarak hayaller alemine dalacaklar.

Evet üstü örtülen önemli sorunlarımız var:

Sadece bununla gelişmişliğini kanıtlamak, dünyanın önde gelen ülkelerinden olduğuna inanmak, bunu sadece siyasi iktidarın başarısı olarak görerek halkın ve çalışanların olağan üstü gayretlerini görmezden gelmek gerçekten haksızlık.

***

Ama, fakat, lakin…

Başarıyı görmezden gelerek, sadece hata yapılan noktalara odaklanmak bundan farklı bir sorun mu?

Tamam ölü sayısında farklar olabilir.

Tamam vaka sayısı tam olarak tespit edilemeyebilir.

Testler yüzde yüz güvenilir olmayabilir.

Vesaire vesaire…

Ama bu bütün ülkeler için geçerli.

Ölen herkes hastaneye gitmemiş olabiliyor.

Hastalanan herkes belirti göstermeyebiliyor.

Yani istatistikler bir takım değişkenlerden dolayı yüzde yüz doğru sonuçlar vermeyebiliyor.

Hatta burada bazı kasıtlar da görebiliriz.

Bölgesel bazda insani faktörler merkeze bilgi iletilmesinde sorunlar oluşturabilir.

Mevcut insan kaynaklarıyla elden gelenin en iyisi yapılmaya çalışılsa dahi buradan siyasi çıkar arayan muhalifler durur mu?

Sürekli bu konuya abananlar, bununla rakiplerini alt edeceğini düşünenler de başarısızlığı abartmada sınır tanımıyor?

Başarısızlığı abartmanın başarıyı abartmaktan farkı nedir?

***

Roller değişse biri diğerinin yaptığını en hararetli şekliyle yapacak.

Bir durun Allah aşkına desen de nafile!

Adam kararlı, bildiğini okuyacak…

Ya Din üzerinden ya da Atatürk üzerinden her konuyu çarpıtacak.

Konu ne olursa olsun sonuç aynı yani!

Konunun pek bir önemi yok.

Ne hakkında konuşursak konuşalım, fark etmez.

Bir tarafta din ticareti yaparak, diğer tarafta Atatürk ticareti yaparak konuyu sürekli birbirimizden uzak noktalara taşıyacağız.

Bir ayarımız yok, hep uç noktalardayız.

Gerçekler yerine ait olduğumuz zihniyete yaranmayı tercih ediyoruz.

Tek tük gerçeklerle barışık olanlara rastlayınca da tahammül edemiyoruz tabi!

Hemen ötekileştiriveriyoruz.

Diğer gruba katıyoruz..

Ya istediğimi konuş ya da ebediyen sus!

Ait olmadığın her zihniyet için vatan hainisin!

Sen bilirsin artık!

Üçüncü bir yol olamaz mı?

Kesinlikle hayır!

Birinin ardına takılmadıkça, sürüye dahil olmadıkça ne söylersen söyle…

Ne yaparsan yap, ne kadar çırpınırsan çırpın nafile…

Böyle bir ortamda ilimden irfandan bahsetmek komik geliyor insana.

Ama Allah’tan ümit kesilmez tabi!