“Başlı başına bir dünyadır aşk. Ya tam ortasındasındır, merkezinde ya da dışındasındır, hasretinde.”

Çok sevdiğim bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine bir gecede okuyup bitirdiğim daha doğrusu okuyup bitirmek için sabahladığım kitaptır “AŞK”.

Ella ve Aziz’in aşkını, Mevlânâ ve Şems’in yoldaşlığını güzel ve büyülü bir çerçeve gibi saran AŞKIN KIRK KURALI ile Elif Şafak’ın aşk, tasavvuf ve anlam arayışı üzerine kaleme aldığı okumaktan son derece keyif aldığım, benim için yararlı olduğunu düşündüğüm, okumak isteyen arkadaşlarıma da bizzat hediye ettiğim kitaptır. Kitaba, aşka dair en güzel cümleler eşlik ediyor. Elif Şafak’ın “Aşk” romanında bahsedilen kırk kuralın bu kadar özel olmasının, beni kalbimden vurmasının sebebi;

kendi içimizde özümüze yaptığımız yolculukta, karanlıkta kaldığımız anlarda, bunun bize ışık tutan kurallar oluşudur.

Duygularımızın iki tane ucu varsa biri korku ise diğeri sevgidir.

O en uç noktada öyle büyük bir sevgi vardır ki, olsa olsa adı ilahi sevgi olur. İşte bu ilahi sevginin bir diğer adı da her yerde aradığımız, özellikle karşı cinste buluruz sandığımız “AŞK”tır. Hayat ne ironik değil mi? Dışarda sandığımız şeyler, aslında içimizde durmakta ve bizim onların farkına varmamızı beklemekte.

Aşkın yedinci kuralında:

“Şu hayatta tek başına inzivada kalarak, sadece kendi sesinin yankısını duyarak, Hakikat’i keşfedemezsin. Kendini ancak bir başka insanın aynasında tam olarak görebilirsin.” der Şems-i Tebrizi.

Gelişmek ve ilerlemek için insanın insana ihtiyacı var!

Tanıştığımız her insan bize yol gösteriyor, öğretmenlik yapıyor farkında olmadan…

İşte biz buna “aynalık” diyoruz.

Yani kişi size sizdeki olumsuz bir yanı yansıtıyor. Bu benim hangi olumsuz yanımın yansıması?

Hangi keskin, sivri yanlarımı törpülemem gerekiyor, diye durup düşünmeliyiz.

Sevgi, aşk derken 14 Şubat Sevgililer Günü de yaklaştı. Sevgililer gününün tarihçesi şöyle; 3. yüzyılda Aziz Valentine’nin gizlice kıydığı nikahlara dayanıyor. M.S. 3. yüzyılda Roma İmparatoru Claudius II, ordusunu güçlendirmek için genç erkeklerin evlenmesini yasaklamıştır. Rivayete göre bu yasağa karşı gelen Aziz Valentine, gizli nikahlar düzenleyerek gençleri evlendirmeye devam etmiştir.

İhanetin karşılığını canıyla ödeyen Aziz Valentine M.S. 270 yılında 14 Şubat’ta idam edilmiştir. Bu nedenle her yıl 14 Şubat’ta Sevgililer Günü kutlanmaktadır.

Şimdi sosyal medyada çeşitli paylaşımlar gözümüze çarpacak. Kimileri benim için her gün Sevgililer Günü, bunu özel bir günde kutlamanın ne anlamı var diyebilir. Çünkü bu tavırlarıyla 14 Şubat’ta sevgilileriyle keyif yaşayanları yadırgayıp, onların sadece böyle bir günde bu işi yaptıklarını ve sevdiklerini unutan kategorisinde olduklarını düşünürler…

Bazıları da iş sevgi gününü kutlamaya gelince bunun batı taklitçiliği ve emperyalizmin bir oyunu olduğunu, kapitalist ülkelerin daha çok mal satmak için böyle özel günler icat ettiğini, halkı tüketime teşvik ettiğini söyleyebilirler. Diyelim ki dedikleri doğru bunun ne gibi bir sakıncası var ki…

Yani alan memnun satan memnun, bir tek uluslararası ilişkiler uzmanları memnun değil bu olup bitenden…

Sevgililer Günü, beraberinde bir alışveriş heyecanı da getirerek ekonomiye hareketlilik katıyorsa ne güzel. Herkes kendi bütçesine göre sevdiğine hediye alabilir. Eşiniz, sevgiliniz size yılın 364 günü ilgi alaka gösteriyor mu, sarıp sarmalıyor mu, hiç sebepsiz bir demet çiçek ya da bir sözle gülümsetiyor mu, değer veriyor mu ona bakın. Asıl kıymetli olan bu. Gerisi boş…