Şehrin en işlek caddelerinden birisi olan 25 Aralık devlet hastanesi önünde, yol kapatılmış, belediye çalışanları cadde üzerindeki son ağaçları buduyordu. Aslında budama diye nezaketen söylüyorum, resmen ve canice ağaçları sadece koca bir kütük halinde kesip bırakıyorlardı. Yol üzerinde koca kütüklerden ibaret bir görüntü vardı. Hani utanmasalar dibinden kesecekler. Zira üst tarafından kesip, sadece gövdesi kalacak şekilde bırakıyorlar. Ne dal, ne de kol hepsi dibinden kesilmiş bildiğiniz kütük şeklinde bırakılıyor. Içim cız ediyor. Yola dökülen o güzelim Ağaçların dalları bir kepçe ile toplanıp kamyona yükleniyor. Yıllara meydan okuyan ağaçlar belediye tarafından gazi ediliyor. Hiç ağac gazi mi olur diyorsunuz belkide. Onlar da canlı olduklarına göre Gazi dememizin sakıncası olmaz bence. O kadar amatör bir görüntü var ki, iki belediye çalışanı elinde paspas asfaltı temizlemeye çalışıyorlar. Kuru yapraklarını temizliyorlar akıllaŕınca GAZİ ettikleri ağaçların. Kamyonun üzerindeki yazıya takılıyor gözüm. GAZİANTEP BÜYÜKŞEHİR BELEDİYESİ KENT ESTETİĞİ DAIRE BAŞKANLIĞI YAZIYOR.
Kent Estetiği anlayışımız bu demek ki. Ağaçların tüm güzellığiñi yok edip koca şehri kütüklerle bezemek. Estetik olsun diye Asfaltı süpürmek yerine, paspas çekmek. Şehrin kavaklık denilen oksijen deposu mesire alanındaki görüntü de farklı değil. Başka caddelerde ki görüntü de yine aynı. Aralarında 20 – 30 – 40 – 50 Yıllık ağaçlar var.
Dünya nüfusunun % 27 ı kentte yaşıyor. Ancak ülkemizde bu durum % 70 leri aşmış durumda. Yaşanabilir kentler oluşturmak için Kent estetiği sempozyumları düzenleniyor. Modern şehirler yaratmak yerine Medeni şehirler yaratmak amaç ediniliyor. Medeni şehirler de kültürsüz, bakımsız, sola dönüş yasaklı, Suriyelilerle doldurulmuş bir şehir olmanın ötesinde ağaçları koca kütükler haline getirmekle hiç olmuyor. O ağaçların kış gününde kuşlara yuva, yaz gününde insanlara temiz hava olduğu unutulmuş. Tabi bunu gören vatandaş da mutlu olmuyor. Zaten de Mutlu şehirler arasında da % 58.09 ile 54. Sıradayız. 1. Sırada Sinop, 2. Sırada Afyonkarahisar var. Yani orda da pek mutlu sayılmayız.
Tabi lafa gelince dünyanın ilk yerleşim şehirlerinden biri, güneydoğu nun en büyük şehri, marka şehir, Gastronomi şehri gibi türlü türlü ismimiz var. O acımadan kestiğiniz ağaçlar olmasa Gastronomi şehri de olamayız. Fıstığı, zeytini, patlıcanı, biberi bu şehirlinin yıllardır geçim kaynağı. O nedenle ağaç ın anlamını da sevdasını da, sefasını da iyi bilirler. Kent esteiği diye kesilen ağaçların, yüreklerini yakan bir sızı olduğunu da sosyal medyadan hergün haykırarak anlatıyorlar. Kimin umrundaki. Kent estetiği daire başkanımız şehri güzelleştiriyor. Güzellik deyince aklıma Yahya Kemal in şu sözleri geliyor. ” Güzelliği görmekten, çirkinliğe bakıp da iğrenmeye vakit bulamaz”
Nur içinde yat üstad, bizimkiler aynı dediğin gibi güzellik diye yarattıkları çirkinlikten iğrenmeye de, öğrenmeye de vakit bulamamışlar. Bu estetik ayağına çürüyen o canım ağaçlar yerine plastik ağaçlar dikerlerse hiç şaşırmam. Ne de olsa ağaçları bugün Gazi eden kent estetiği diye Şehit de eder…