BİR ÖĞRETMEN BAŞKAN OLURSA

Ben çocukken arkadaşlarımla sokaklarda ip atlar, top oynardım. Evcilik oyunlarımızı sokaklarda özgürce oynar, hayallerimizi oyunlarımızda canlandırırdık. Parklara ihtiyaç bile duymazdık. Çünkü benim dönemim de sokaklar bizim oyun alanlarımızdı. Oyuncaklarımız çamurdu, bulduğumuz bir kiremit parçasıyla çizdiğimiz sek sekti, ama eğlencemiz ve mutluluğumuz anlatılamayacak kadar büyüktü.

Şimdi çocuklarımızda sayısız pahalı bebekler, arabalar ve bizim çocukken hayalini bile kuramayacağız oyuncaklar var. Fakat arkadaş yok, mutluluk yok, paylaşım yok.Çıkıp oynayabilecekleri sokak yok. Çünkü metropole uzak olmamıza rağmen Çatalcamız da bile bugün trafik ve park sorunu yaşıyoruz. Sokaklarımız arabalardan geçilmiyorken, çocuklarımızın sokaklarda oynaması imkansız. Çocuklarımızın sokağa çıkamama sebeplerinden biri de günümüzde yaşanan çocuk kaçırma ve çocuk tacizi gibi anne ve babaları tedirgin eden sorunlardır.

 İlkbahar geliyor ve havalar ısınmaya başlıyor. Bundan sonra çocuklarımızın oynamaları için alanlara ihtiyaç var. Oyun oynamak sadece eğlenmek değil, oyun demek çocuk için paylaşmak, hayal kurmak, yeteneklerinin farkına varmak ve iletişim kurmak demek. Ve ben bu bahar çocuklarımızın sokakta özgürce oynayacakları, apartman çocukları olmaktan kurtulacakları, gerçek çocukluğu yaşayacakları bir hayalimi paylaşmak istiyorum.

 Düşünün ki bir sokağımız günün belirli saat aralığında trafiğe kapatılmış ve çocuklarımızın güven içinde oyunlar oynayabileceği bir alan yaratılmış. Bu sokağa çocuklarını gözlemlemeye gelen anne babalar için oturma grupları koyulmuş. Sokağın zemini rengarenk boyanmış, oyunlar oynayacakları şekiller çizilmiş. Bir de bakıyorum sokağın başında bir zabıta sonunda bir zabıta görevlendirilmiş. Oh diyorum çocuklarımız güven içinde oynayabilir. Oturma grubunun birine oturuyorum kızım arkadaşları ile oynarken bende kitabımı okuyorum, yanı başımda bir levha üzerinde bir uyarı yazısı SİGARA İÇİLMESİ YASAKTIR.  Çocukları izliyorum. Kimi ip atlıyor kimileri top oynuyor. Yüzleri gülen mutlu çocuklar görüyorum. Az ileride bir grup çocuk toplanmış başlarında bir ablaları var. Yanlarına yaklaşıyorum ablaları onlara beraber oynamaları için yeni oyunlar öğretiyor. Sonra öğreniyorum ki ablaları çocuk gelişimi okuyan, geleceğin öğretmeni. Bunu öğrenince daha da mutlu oluyorum. Harika bir çalışma olmuş artık çocuklarımız bilgisayar başında sanal arkadaşlıklar kurmaktan kurtuldu. Birlikte geçirecekleri güzel güneşli günler olacak diye düşünüyorum.

 Sizlerle paylaştığım bu hayalim, gerçekleşebilecek bir hayal. Ve inanıyorum ki benim Cem Öğretmenim bir eğitimci olarak sağlıklı nesiller yetiştirmek için bu yazdıklarımı dikkate alacaktır. Çünkü eğitimciyken köy köy gezip aileleri çocuklarını okutmaya teşvik ettiği günleri ben çok iyi biliyorum. Şimdi de ilçemizin Belediye Başkanı olarak çocuklarımız için böyle bir projeyi hayata geçireceğine inanıyorum.