Bir kadın olarak bir anne olarak gündemden düşmeyen tecavüz, kadına şiddet ve kadın cinayetleri konusuna değinmeden geçemeyeceğim.

Gün geçmiyor ki haber bültenlerinde, gazetelerde, sosyal medya da kadın cinayeti, tecavüz ve şiddet haberleri olmasın. Kadın olarak içim acıyor, anne olarak ise yüreğim kan ağlıyor ve eminim ki benim gibi birçok insan aynı acıyı paylaşıyor. Bu yaşanan acı verici olayların hafifletici bahanesi ne olabilir ki hiçbir bahane bu durumun iğrençliğini örtemez. Tecavüze uğramış bir kadının incinen ruhunu, biten güvenini, bundan sonra hayata korkuyla bakan gözlerini, ürkekçe attığı adımlarını kim değiştirebilir. Zaman her şeyin ilacıdır derler ya acaba geçen ne kadar zaman olmalıdır ki vücudundaki, ruhundaki bu acılar silinsin ve hayatına devam edebilsin. Genç yaşında ölümün en acısını, bir sapığın pis ellerinden yaşamak. Öldürülmek hangi sözle açıklanabilir. Bir insanın hayallerinin, umutlarının, sevdalarının, değerlerinin, bugüne kadar verdiği tüm emeklerinin sapık ruhlu bir canavar tarafından öldürülüp elinden alınması

* * *

Peki ya anne, baba okula gönderdiği evladını dört gözle eve dönmesini beklerken, gözünden sakındığı o yaşa getirene kadar her şeyden korumaya çalıştığı yavrusunun tecavüze uğrayıp katledilip bir kenara atıldığını öğrendiğindeki acısını kim tarif edebilir.

O annenin babanın umudunun, hayatının anlamının bittiği andır.

Evladının güzel günlerini görme hayaliyle yaşayan anne babanın hayallerinin öldüğü andır.

* * *

Küçük bir çocuk, gözlerinin önünde annesinin öldürülmesine şahit oluyor. Üstelik bunu yapan da eğer babasıysa, o gözlerden bu yaşanılan nasıl silinir. Ağlayınca kollarına koştuğu annesi o ihtiyaç duyduğu sıcak kucak artık yok. Artık bu küçük bedeni, bu küçük yüreği sevgisiyle ısıtan, güveniyle koruyan meleği yok. Bu zalim hayata nasıl tutunacak, annesiz büyümenin ve en acısı annesinin babası tarafından katledilişine şahit olmanın ruhunda açtığı koca yaranın hayatında nasıl bir etkisi olacak. Öldürülmüş annesi nefretle andığı katil bir babası olacak. Bu çocuklar bizim geleceğimiz, şimdi bir düşünün ruhunda kapanması mümkün olmayan yarasıyla nasıl bir geleceğimiz olacak. Ve bu acılara sebep olanların cezası ne olacak?

* * *

Bu zamana kadar şahit olduğumuz bu utanç verici olayların ardından alınan cezaların caydırıcı bir özelliği olmamasından dolayıdır ki neredeyse her gün bunları yaşamaya devam ediyoruz. Kim kendinde bu hakkı görürde bir kadının hayatına son verebilir. Nasıl bir adalet sistemidir ki pişmanım dediği için, mahkemeye gelirken takım elbise giydiği için iyi halden ötürü cezasında indirimi uygun bulabilir. En etkili yönetim biçiminin korku ile yönetmek olduğunu görüyoruz. İnsani değerlere sahip olmayan canavarların ancak ve ancak korktukları vakit zarar veremeyeceklerini anlıyoruz.

 Bu nedenle artık genç yaşında bir canavarın elinden ölümü tanımak zorunda kalıp melek olup sonsuzluğa uğurladıklarımızın, yüreklerinde evlat acısıyla hayatlarına devam eden anne ve babalarımızın, annesiz hayata tutunmak zorunda kalan o küçük yavrularımızın acısını dindiremeyiz ancak bundan sonra yavrular annesiz, analar babalar evlatsız, kadınlar nefessiz kalmasın diye bu canilerin cezası en ağır şekilde verilmelidir.

* * *

 Adalet sitemimizde yapılacak yeni düzenlemeler sonrası utanç verici iğrenç olayların yetkililerce sona erdirilmesini umut ediyorum. Yetkililer caydırıcı cezalar ile biz anneler de düzgün evlatlar yetiştirerek görevlerimizi yerine getirelim. Biz annelerin görevi Allah korkusu olan, vicdanlı, merhametli, saygılı, ahlaklı evlatlar yetiştirmektir. Yeni uyanacağımız günde yüreğimizi yakan bu acı haberleri görmemeyi diliyorum. Yoksa kadının öldüğü, kadının tecavüze uğradığı, kadının şiddet gördüğü bir toplumun geleceği yoktur ve olamaz. Çünkü geleceği kadın büyütür bedeni ölmüş ruhu ölmüş bir kadın, geleceğin ölümüdür.