Yarın benim doğum günüm. Bir yıl daha gitti ömür takvimimden… Takvim yapraklarını çevirmek iyi gelir ruhumuza… Her şeye yeni baştan başlayacakmışız gibi hissederiz… Başlangıçları severiz hepimiz. Filmlerin baş kısımları, okuduğumuz kitabın ilk sayfası, aşkın ilk demleri gibi… Bir yaş daha ihtiyarladım… Gerçi benim için fark etmiyor hep aynı yaşta kalıyorum ve yahut bundan böyle kalacağım!…

Farkındalıklar başlar orta yaşla birlikte… Affetmeyi öğrenirsin, gereksiz kırgınlıklar yaşadığını öğrenirsin geç de olsa… Özgürleşirsin… Ben gençken böyle genç olmadım dersin… Bedenin ve dilin aynı dili konuşmaya başlar bu çağlarda… Bedenin gençken ruhun hayatın yükünü nasıl taşıyacağının hesabındadır çünkü…

Dile kolay acı tatlı hüzünlü sevinçli bir yığın şey öyle ya da böyle geçti gitti… İçinde hiç unutmayacağım olaylar da var, hemen unutmak istediklerim de ama işte yaşandı bitti… Elbette yeni yaş yeni umutlar getirecek önemli olan göz açıp kapayıncaya kadar geçen yaşamdan ders alarak hiç kimseyi ama hiç kimseyi olur olmaz sebeplerle kırmadan, kendimizi de bu arada ezdirmeden onurlu ve çağdaş yaşamaktır… Kırklı yaşlar olgunluk yaşıdır. Maddi ve manevi birikim ve donanıma sahip olur insan… Ömrün ortasıdır. Geçmişteki birikimlerimizden hareketle geleceğe dönük hazırlıklara daha yoğun bir biçimde yöneliriz. Bu çağdaki sorgulama ve kararsızlık bazı kişilerde bunalımlara sebep olabilir. Bu yüzden kırk yaş sendromu literatürümüzde meşhurdur.

”Benim yaşantım hiç bir zaman toz pembe olmadı… Onu hep ben boyadım mantık ve yürek fırçamla gökkuşağına… Bu yüzdendir sağlam duruşum ve sürekli yenilenen gücüm” der yazar… Umut dolu fırça darbesini tamamlamak için ”ne boyam var ne de tuvalim” demeden… “Yeni hayat” istemek yerine var olanı güzelleştirmek… Hiç bir şeyi ertelemeden, gözardı etmeden yaşamak. Sevdiklerimize bağlanmak, günü ve zamanı hayatın amacı bilerek değerli kılmaktır. Yeni bir yaş yeni umut demek… Yeni bir yaş yenilik demek… Yeni yaş her şeye belki yeniden başlamak demek… Yani… Nasıl yaşamak istiyorsak öyle yaşama fırsatı demektir. Yeni olan her şeyin güzel olması gibi…

Kendi kendime diyorum insan neden doğum gününü kutlar? Ya da neden yaşlanmasına sevinir? Ama yine de bana göre eğer şu hayattan keyif alabilen ve “iyi ki yaşıyorum” diyen bir insansanız eğer doğum günleri mutlaka kutlanmalıdır. Hele de etrafınızda “iyi ki doğmuşsun ve hayatımın içinde iyi ki varsın” diye düşünen insanlar varsa… İyi ki sizler de varsınız.

Bu yıl yine mutlaka doğum günümü kutlayacağız… Hatta belki de ben yaparım bu yılki doğum günü pastamı… Bir dilek tutmam da gerekecek mumları üflerken… Siz benim yerimde olsaydınız ne dilerdiniz? Sizi en çok mutlu eden şey ne olurdu? Sağlık mı? Mutluluk mu? Para mı? Güzellik mi? Huzur mu? Başarı mı?

HAYAT YOLUNDA, YAŞANANLAR DOĞRULTUSUNDA ÖĞRENMEYE, ÖĞRETMEYE, BAŞARMAYA DEVAM ETMEK DE ÖNEMLİDİR. BUNA KALBİMİZİN SESİNİ DE EKLEDİĞİMİZ ZAMAN HAYAT YOLCULUĞUNDA MOLA VERDİĞİMİZ DURAKLARDA, GÖRDÜKLERİMİZ BİZİ ÖYLE MUTLU EDER Kİ İŞTE O ZAMAN DÜNYAYA BİR İZ BIRAKMAK İSTERİZ. HAYATIN BİZİM ÜZERİMİZDE BIRAKTIĞI OLUMLU YA DA OLUMSUZ İZLERE ADETA MİSİLLEME YAPMAK İSTERİZ. Güzel ve iz bırakan insanlar varsa hayatımızda aldığımız nefesin bile anlamı başkadır… Daha sıkı sarılırız hayata… Bizim keşfettiğimiz hayatlarda, anlamlı izler bıraktıysak eğer başarabilmişiz demektir. Dileklerimizin gerçekleşmesi ümidiyle!

Sevgili dostlarım,

Bugün hayatımın en anlamlı doğum gününü yaşadım. Uyandığımda çok güzel bir sabah yaşadım sayenizde. Doğum günü kutlama mesajları bugünden atılmaya başlanmış. Çok güzel şeyler yazmışsınız. Hepsini tek tek okudum, ayrıca gönderdiğiniz resimleri, slayt gösterilerini büyük bir mutlulukla inceledim. Çok kez tüylerim diken diken oldu, çok duygulandım, hepinize tek tek çok teşekkür ederim.

Derim ki, Goethe’nin şu düşüncelerini bir tür yaşama ilkesi edinmeli insan:

“Kendine bir hayat mı kurmak istiyorsun?

Geçmişi hiç dert etmeyeceksin,

Kendini hep yeni doğmuş sayacaksın,

Her gün, ne istediğini sana söyleyecektir.

Kendi işinden zevk alacaksın,

Başkalarının yaptığına değer vereceksin.

En küçük şey senin canını sıkmak ister,

Sense, hep gününü gün edeceksin.

En önemlisi, hiç kimseden nefret etmeyip,

Yarını Tanrı’ya bırakacaksın.”