Evren sevgiyle güzelleşir…

Sevgiyle bakmak, sevgiyle dokunmak, sevgi olup sevgiyle akmakla…

Sevgiye layık olanı seçmeli bazen de, görebilmeli gözler kalptekini. Görebilmeli insan doğasını, gördüğünden fazlası olmalı belki de…

Yürek yolu bir olmalı, hep olmalı. Boş vermeli olup bitenleri, gelip gidenleri, olmayanları, olamayanları…

Doğru olduğuna inandığı şeye doğmalı insan, geçerli olana değil. Hiç doğmamışlardan olmaktansa hep küçük kalmalı…

Hiç saymak istemiyorsak yüreğimizde, ruhumuzda olup biteni ”kaybettim” diyebilmeli bazen de…

Tattığımız ufacık bir sevgi, bir sevinç ve tattığımız anlar dışında hiçbir şeye sahip değiliz. Gördüğünden korkar insan yine de gördüğünü sever…

O halde çalışmaya başlayalım!

İnananlar çoktan yol aldı..