YİĞİTÇE

————–

Ben, din hocası veya uleması değilim. Bu yazdıklarım, okuduklarım ve mantığımı kullanarak düşündüğüm şeylerdir. Kimse alınmasın, gocunmasın ve gücenmesin.

***

Atatürkçülük nasıl solcuların tekelinde değilse, din de sağcıların ve dindar diye geçinen yobazların tekelinde değildir.

Toplumlar, yasa koyucuların koyduğu yasalarla ve buna bağlı olarak yönetmeliklerle yönetilir. Yeryüzünde yasasız yönetilen toplum veya milletler var mı? Bunu bilemiyorum ama şayet varsa; çobanı olmayan koyun sürüsünden bir farkları kalmaz diye düşünüyorum. Dünya üzerinde yaşayan tüm canlıların, güçleri, kurnazlıkları ve sezileri sayesinde birbirlerine karşı üstünlük sağladıklarına hepimiz şahit olmaktayız. Güçlü, yırtıcı ve kurnaz her zaman egemen konumundadır. Tanrı, hayvanlar arasındaki güç dengesini de insanoğlunun aklına teslim etmiştir. İnsanoğlu, Tanrı’nın kendisine bahşettiği aklıyla en yırtıcı ve cüsseli hayvanların bile üstesinden gelebilmektedir. Bir sirki göz önüne getirin. En küçüğünden en büyüğüne kadar tüm hayvanlara eğiticileri istedikleri hareketleri yaptırabilmektedir. Belli bir süreçte eğitime tabi tutulan bu hayvanlar, yaptıkları olumlu gösteriler neticesinde insanoğlundan alkış alır ve eğiticisi tarafından da ağzına atılan bir şeker, balık, et  veya buna benzer şeylerle ödüllendirilir.

EN BÜYÜK YASA KOYUCU TANRI’DIR…

Belgesellerde de izleriz; ormanda anayasa yoktur. Orada geçerli olan ‘orman yasası’dır. Güçlü, yırtıcı, kurnaz ve vahşi her zaman galip gelir.  İnsanoğlu ise; Tanrı’nın kendisine verdiği akıl sayesinde dünya üzerinde yaşayan en tehlikeli ve gaddar yaratıktır. Büyük yasa koyucu Tanrı, kendi siluetinde yarattığı insanoğluna verdiği aklın gücünü bildiği için, onun gücünün sınırlarını yasalarla belirlemeye çalışmıştır. Bu perspektiften bakıldığında; içinde insanoğlunu yönlendiren ve dini açıdan bilgilendiren dört adet kitap indirilmiştir. Bu dört kitaptan hangisini ele alırsanız alın içinde insanları eğitici sözler ve Tanrı’nın yasalarını okursunuz. Tanrı yasalarında cezalandırıcı rolünü de üstlenmiş ve insanoğluna, yaptığı iyiliklerin karşılığında Cennet’i, kötülüklerin karşılığında da Cehennem’i vaat etmiştir. Tanrı eğer bu yasaları koymasaydı insanlar kural tanımaz, adım başı birbirlerini katleder, soyup soğana çevirir, güçlü güçsüzün üzerinde hakimiyet kurardı.

Bir insanı ele alın; Herhangi bir suç işlediğinde suçun türüne göre yasa koyucuların koyduğu cezalarla cezalandırılmıyor mu?

Yukarıda değindiğimiz gibi, en büyük yasa koyucu Tanrı’dır. Onun yasaları tüm insanoğlunu kapsar.

CEZA, RUHUN AZAP ÇEKMESİDİR…

İnsanoğlu çeşitli nedenlerden dolayı suç işler. Yasalara karşı bir suç işlemişse, yasalara göre de cezalandırılırlar. Öldükten sonraki hesap gününde Tanrı yasaları geçerlidir. Ancak korkutulanlar gibi değil; yasa koyucu Tanrı adildir, dürüsttür, şefkatlidir ve adaletlidir. Zalim, kinci ve intikamcı değildir. Cahil ve kendini dindar olarak gören bazı yobazlar Tanrı’nın günah işleyen insanları (olmayan) cehennem ateşinde yakacağını dile getirirler. İnsanoğlunu yaratan Tanrı, onun babası da değil midir?

Bizler Tanrı’nın çocukları değil miyiz?

Peki o halde Tanrı baba yarattığı evlatlarını suç işlediler diye (bilmem kaç santigrat kadar kızgın ateşte) cayır cayır yakar mı?

Bizler, dünyaya getirdiğimiz çocuklarımızı herhangi bir suç işlediklerinde kızgın ateşte yakıyor muyuz?

Kızgın demirle dağlayıp işkence ediyor muyuz?

Küçük cezalarla, kıçına birkaç şaplak vurarak veya nasihat ederek onları yaptığı hatalardan dolayı uyarmıyor muyuz? Bu cehennem ateşi yobazların, cahi ve cühelanın uydurduğu koca bir uydurmacadır.

İşkenceci bir Tanrı’yı kim sever?

Tanrı, sevgi doludur ve çocuklarına asla işkence etmez. Tanrı’yı işkenceci ve zalim göstermek isteyenler! Büyük bir yanılgı içinde ve günaha girmektedirler.

Öteki alemde günahkarlara verilecek en büyük ceza, bizi dünyaya getiren baba Tanrı’yı göremeyecek olmamızdır. İşte, ruh’a verilecek en büyük ceza da budur. Yani; ruh’un azap çekmesidir.