Kendisine ait olmayan bir yeri yönetmeye çalışanlara…

Bencilleşen, her ”biz”in yerine ”ben” koymaya çalışanlara… değil, olmamalı.
Çünkü bunu yaptığınızda insanın zaman ideali yavaş yavaş yok olur. Bu dünya için değil, kendi dünyanız için yaşamaya başlarsınız. Bu yüzden de yok etmeyi tercih edersiniz ve bunu yapmaktan bir an bile olsun tereddüt etmezsiniz.

Yönetim hakkını mağdurlara vermediğiniz sürece demokrasiden, özgürlükten ve eşitlikten söz edemezsiniz.

Yönetilenleri yönetime ortak etmediğiniz sürece ne dil düzelir, ne insanlar arasında eşitlik olur, ne de hak ve özgürlükler sahiplerine ulaşır.

Sonuç mu?
Derdi kazanmak olanın tarafı bellidir. Kaybeden olan bir oyunun kazananı elbette kötülüktür.
Yaşamdan, insandan, insanlıktan yana olan, kimin kazandığını dert edip umutsuzluğa düşmez.

O halde tekrar soralım, dünya kime aittir?
Yaşamı savunan, yaşamı sevmek için ölümlülüğü kabul edenlere.
Çünkü kazanmak için çıktıkları yolda vakit kaybederken, insan kalmayı başarırlar. Ve onlar zamanlarını yalnızca bu yolda harcarlar.

Kervan yolda düzelir…