İlk kez bir müzede, siyasetten uzak sadece kültür ve sanatın, halkın geçmişe yönelik yaşam felsefesinin,sosyal değerlerin görseller le yansıtılmış olduğunu gördüm.
Biz ziyaretçiler günlük uğraşılarımızdan zaman ayırarak kültürel ve sosyal çalışmalardan zevk almak, eğlenmek, öğrenmek, gündemi takip etmek, sosyal yönlerimizi zenginleştirmek amacı ile müzelere gidiyoruz. Halkın yaşadığı ekonomik sıkıntıdan, günlük yaşam kargaşasından, içimizi karartan cinayet, taciz gibi kötü haberlerden, halkı bıktıran kısır döngülü siyasi tartışmalardan uzaklaşarak, sanatla içimizi ısıtmak amacıyla eşimle birlikte Beylikdüzü’nde bir müzeye gittik.
İş adamı Hüseyin Öztürk tarafından açılmış olan Çorap Müzesi Türkiye’de kültür sanat tarihine adanmış ilk önemli müze. Gezmeye doyamayacağınız her bir karede hayal dünyanıza renk katacak, bilgi dağarcığınızı genişletecek, ufkunuzu açacak, her köşesinde ayrı bir tarih barındıran, özenle dizayn edilmiş her yaştan insanın görmesi gereken bir müze.
Çorap Müzesi daha çok görsel eğitim sahası gibi… Ne nedir? Nasıl imal edilir? Kim ne kadar sürede yapmış? Nasıl? Ne ile? Ne işe yarar? Nerde kullanılmış? sorularının yanıtını veren özel bir müze.
Müzeye girişte ilk göze çarpan mankenlere giydirilmiş çeşitli kumaşlar, dokumalar,dantel, tül, keçe, işlemeler, örmeler metal, düğme ve zincirlerle bezenmiş elbiseler vardı. Aslında onlar elbise değildi. Bir devrin tarihini, kültürünü,inanışını, yaşayışını koskoca bir imparatorluğu Selçuklu’yu yansıtıyordu.
Asıl ikinci bölümde ise sadece çoraplar yer alıyordu… İlk bakışta bunlar el örgüsü diyemiyor, hayretler içersinde kalıyor insan…
İlmek ilmek işlenmiş, örülmüş, göz nuru el emeği…
Nasıl bir sabır ve özveri ile yıllar önce yaşanmış tarihsel dokuyu gözünüzün önüne seriyor ve içinizden diyorsunuz ki elektriğin olmadığı, gaz lambasıyla belki de mum ışığında örülmüştü, insanların zor şartlarda yaşadığı o devirlerde kadınlar ne kadar metanetli ve marifetliymiş. Medeniyetin oluşmasında ve gelişerek büyümesinde yine en büyük katkıyı veren yine kadın..
Ve hangi duygularla örmüşlerdi kim bilir o çorapları…
Kim bilir belki o bir anne, asker çocuğuna örmüştü, hasretle, gözyaşıyla o çorabı…
Belki bir genç kız çeyizine, kim bilir belki sevdiğine hediye etmek için aşkla örmüştü…
İnsana geçmişten geleceğe adeta bir zaman yolculuğu yaşatıyor.
Deneyimlemeniz gereken bu güzel müzede vaktin nasıl geçtiğini anlamıyor insan…
Ayrıca müze çalışanları ve iş adamı Hüseyin bey bire bir konuklarla ilgileniyor, serginin sonlarında gidebilmiş olmamıza rağmen halen gelen gidenin de eksik olmadığını gördüm.
Buranın beni bu kadar etkileyebileceğini tahmin etmezdim, gerçekten muaazzam bir yer doğrusunu isterseniz uzun uzun kalmak isteyeceğiniz bir kez gezdikten sonra her bir parçayı tekrar tekrar inceleyeceğiniz hatta biraz bilgi edindikten sonra bir kez daha bakacağınız, her bir parçada ayrı bir tarih ayrı bir kültür göreceğiniz saatlerin yetmeyeceği bir müze.
Büyük emek harcanmış etkilenmemek elde değil… Bu müzeyi Türkiye’ye kazandıran daha doğrusu dünyada ilk olma özelliği ile de bizlere sunan sadece iş adamı değil, ülke ekonomisine katkı sağlamakla birlikte kültürel mirasımıza ve sanata sahip çıkan, gelişimine katkı sağlayan biri…
Türkiye müzelerini topladığımızda Berlin şehrindeki müze sayısına yetişemiyoruz. Müzelerimiz çoğalıyor gibi görünse de hala yolun başındayız ve yeni amaçlarla açılması gereken daha çok müzeye ihtiyacımız var.
İyi ki bugün bu çorap müzesindeyim…
İyi ki geldim, iyi ki bu güzel insanları tanıdım, iyi ki vesile olanlar hayatımda…
Mesajı, amacı, ziyaret sebebi ne olursa müzeler iyi ki var…
Temennim bu ve buna benzer müzelerin açılmaya devam etmesi ve tarihimizin, kültürümüzün, sanatınızın tanıtılmasına katkıda bulunulmalı…