Deprem oldu.

Asrın felaketi…

Felaket deprem mi yoksa yıkılan şehirler mi?

Onun bile farkını anlamaktan uzağız!

İmar aflarıyla, ilgisizlik ve umursamazlıkla yaptığımız kendi hatalarımızı değil depremin kendisini felaket olarak algılayıp yine yanlış reçeteye yöneliyoruz.

Yine yapmak istediklerimizin tersi olacak anlayacağınız!

Çünkü gerçek sorumlular değil en az ilgililer cezalandırılacak.

En alakasızların inşaat yapmasına izin verenler, yapılan inşaatı doğru düzgün denetlemeyenler değil kendi haline bırakılarak iş yapmasına izin verilen eğitimsiz ve bilgisiz müteahhitler…

Gölcük ve düzce depremlerini hatırlayanlar bilir:

Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.

Müteahhitler cezalandırılarak sorun çözüldü!

E bu durumda yıllar sonra ne olacağını tahmin etmek de zor olmasa gerek…

Yine yapmak istediğimizin tam tersi bir sonuç kaçınılmaz görünüyor.

***

Bir de başka açıdan bakalım:

Felaket olduktan sonra kullanılan kaynaklar önceden bina güçlendirmek için kullanılsaydı ne olurdu?

Depreme hazırlanmak yıkımı onarmaktan daha pahalı olmaz herhalde.

Ama yine sonrası vurgulanıyor, daha çok sonrasındaki hatalar eleştiriliyor.

AFAD nerede?

Kızılay’a ne oldu?

AHBAB neden bu kadar ilgi gördü?

Diğer dernek ve vakıflar doğru çalışıyor mu?

Bunlar daha iyi örgütlenebilir mi?

Elbette iyi niyetle, her şey iyi olsun diye yapılıyor bu tartışmalar.

Ancak daha önemli konular ikinci plana atılıyor:

Her afette yardıma muhtaç olmayacak bir toplum nasıl inşa edilir?

Tedavi etmek yerine önleyici tedbirlere odaklanmak için ne yapmak gerekir?

İşini doğru yapan insanları yetiştirecek bir eğitim ortamı nasıl oluşturulur?

İşini doğru yapacakları atayacak bir görevlendirme nasıl başarılabilir?

Vesaire vesaire…

Ama yapılması gereken tartışmalardan çok uzağız her zamanki gibi…

Dolayısıyla gelecekten beklediklerimizin tam tersiyle karşılaşacağımız yine gün gibi ortada!

***

Kızılay hakkında konuşulacak bir şey kalmadı aslında!

Çünkü öyle bir yardım kuruluşu yok artık!

Ticari amaçlarla şirketleştirilen bir yapı var sadece.

Ama insanlar soruyor yine de:

Kızılay a ne oldu?

Kızılay çadır satar mı?

Biz satmasak başkasından alacaktı, der mi?

Zaten vermesi ya da kurması gerekmez mi?

Evet haklısınız.

Kızılay’daki köklü değişiklikler neden yapıldı diye sormak gerekir önce.

Neden Kızılayı bu hale getirdiler?

Kötü niyetle olmasa dahi çok güzel bir şekilde yurtiçi ve yurtdışında hizmet veren bir kuruluşta neden yapısal değişikliklere gidildi?

Yardım kuruluşu neden bir şirkete çevrildi?

AFAD’a daha fazla alan açmak için gibi görünüyor.

Daha iyi olması için yapıldığı söyleniyor ama sonuç yine tam tersi!

Çünkü yine aksayan kurumları düzeltmek yerine çalışan kurumları ele geçirmeye, değiştirmeye çalışıyoruz.

Çalışan kurumun başına kim gelirse gelsin aynı şekilde süreceğini sanıyoruz.

Sonuç şaşırtıcı mı?

Yine değil!

***

Bir de yardımlara değinmeden geçemeyeceğim.

Hani şu devlet kurumlarının halkın cebinden yaptıkları yardımlara…

Hani şu vergiden düşülerek faturası yine halka kesilen yardımlara…

Halka gaz vermesi beklenerek sonuçta devletin cebinden çıkacağı halde yardımmış gibi gösterilmeye çalışılanlara…

Kayıt altında devlet eliyle yapılması gerekenleri kayıt dışına çıkararak yetkililerin sorumluluktan kurtarıldığı yardımlara…

İstenen sonucu doğurur mu?

Para toplamak için belki!

Peki sonra:

Birileri çıkıp böyle bir imkan varsa neden önceden kullanılmadı derse…

Vatandaşa yardım etmek yerine yardım bekleyen duruma düşürmemek için kullanılsaydı derse…

Bizim paramızla bize lütufta mı bulunuyorsunuz derse…

Acı acı gülüyorsunuz değil mi?

Böyle bir akıl ya da cesaret çok uzak gibi görünüyor.

Ama insan umut etmekten alıkoyamıyor kendini.

Bir gün istenen sonuçlara ulaşmamızı sağlayacak bir eğitim ortamı hayal ediyor.

Ama önce okulları açmamız gerekiyor tabi!

Her türlü felakette hem de!

İlk değil son son kapatılan kurumların okullar olması gerekiyor.