İnsan malzemesinin çürümesi ne acıdır ki, Toplumsal yaşamın ve siyasetin kuralı haline geldi.
Bugün toplumsal yozlaşmayı belirleyen ve görünür kılanlar, kendi yetersizliklerini kapatmaya çalışanlardır.
Kendi bildiğinden emin olanlar bir başkasının bilgisinden emin olamazlar.
Ve bu yüzden bugün, adaletin olmadığı, Ülkemde adaletin en ilkel formu olan, haset ”ben de yok onda da olmasın” yapısı hakim.
Peki,
bizler değil miydik, ”adaletin hiçbir şeyle takas edilmeyecek kadar önemli ve değer olduğunu” savunanlar?
Eğer bir toplumda adalet kavramı örselenmiş ise, en temele indiğinizde ”haset” kavramının varlığını görürsünüz.
Çünkü varlıkta eşitlenme değil, yoklukta eşitlenme kabul görmeye başlamıştır.
Yani üretmiyoruz, üreteni de kabul etmiyoruz.
”Eski köye yeni adet çıkarma!” yani, ”icat çıkarma başımıza!”
Çünkü gerek yok.
Çünkü, ”ben de yoksa başkasında da olmamalı.”
Üretmeyelim, hiç üretmeyelim… Hatta üretenin başını da ezelim.

Tabi bir de “kraldan çok kralcılar var.” Onları unutmak ne mümkün? Her alanda olduğu gibi siyasette de bulunduğu yere zararı kraldan çok kralcılar vermiştir. Tarihi iyi okumalı, günün sonunda “kral çıplak” diyenler de kraldan çok kralcılardır.
Şükürler olsun ki, cehaletimiz kimsenin tekelinde değil. Çünkü cehaletimiz hepimizin ortak malı durumunda.

Sonuç mu?
Siyasi mezarlıklarla dolu Ülkemin vay haline..