İnsan neden konuşur?

Söylemek istediği bir şeyler olduğu için…

Peki söyledikleri söylemek istedikleri midir?

Aslında düşünceden başlamak gerekir.

Düşünür, düşünür; düşündüğümüzü anlatmak isteriz.

Düşüncelerimiz gerçekten düşünmek istediklerimiz midir?

Gerçekten isteklerimize yönlendirebilir miyiz zihnimizi?

Düşündüğümüzü sandıklarımızla düşündüklerimiz aynı şeyler olmayabilir kimi zaman!

Zihnimiz kontrolümüz altında değildir yani!

İstediğimizden farklı yerlere götürür düşüncelerimizi.

Neyse…

Söylediklerimize dönelim biz:

Düşündüklerimizle söylediklerimiz örtüşüyor mu birbiriyle?

İnsanın aklı dilinin ucundadır, derler ya!

Söylediklerimiz, söylemek istediklerimiz mi gerçekten?

Tam anlamıyla ifade edemeyiz bazen düşüncelerimizi.

Anlatmak istediklerimizle anlattığımızı sandığımız şeyler aynı olmaz.

Düşünmek istediğimiz, düşündüğümüzü sandıklarımız, gerçekte düşündüklerimiz…

Söylemek istediğimiz, söylediğimiz sandıklarımız, gerçekte söylediklerimiz…

Netice:

Konuş konuş dur!

Karşıdakine gönderdiğimiz ileti gerçekten göndermek istediğimizse sorun yok!

Ne bilelim, dinleyene sormak lazım!

Öyle ya:

“Ne kadar bilirsen bil, söylediklerin karşındakinin anladığı kadardır.”

***

ANLAMAK İSTEDİKLERİMİZ VE ANLADIĞIMIZI SANDIKLARIMIZ

Neden dinleriz karşımızdakini?

Anlamak için!

Duymak istediklerimizi mi yoksa karşıdakinin anlatmak istediklerini mi?

Aslında duymak istediklerimizi…

Duymak istediklerimizle duyduklarımız aynı olmayabilir.

Duyduğumuzu sandıklarımız yeter bize.

Karşımızdakinin söylediği pek önem taşımaz kendi zihnimizde.

Karşıdakinin duyurmak istediği aslında anladığımızdan çok farklı olabilir.

Kafa yormaya değmez mi?

Haklısınız!

Ama hiç takılmıyor mu aklınıza:

Anladığım gerçekten karşımdakinin anlatmak istediği mi yoksa benim anlamak istediğim mi diye?

Ya da anladığımı sandığımla anladığım aynı şey mi?

Duymak istediğim, duyduğumu sandığım ve gerçekte duyduğum…

Anlamak istediğim, anladığımı sandığım ve gerçekte anladığım…

Örtüşüyorlar mı birbirleriyle?

Sanrılarım gerçeklerin algısı mı?

Yoksa kendi içimde yepyeni anlamlar mı yüklüyorum duyduklarıma?

Önce anlıyor muyum yoksa duyuyor muyum?

İnsan duyduğunu mu anlar yoksa anladığını mı duyar?

Goethe haklı mı yoksa:

“İnsan ancak anladığı şeyleri mi duyar?”