Depremin izlerini silmek için çalışıyoruz!

Ders almadığımızı defalarca söyledik.

Defalarca yaşadıklarımızla da gördük.

Kısa süre sonra her şey eskisi gibi olacak.

Onun için bazı izlerin hatırlatıcı olarak kalması faydalı olabilir.

Göz önünde olunca kayıtsız kalmak zorlaşır belki.

Deprem müzelerinden çok bahsedildi ama pek dikkate alan yok!

Her şehirde en çok canımızı kaybettiğimiz sembol binalardan biri seçilerek olduğu gibi korunabilir mesela.

Ya da en çok yıkıma uğrayan bir bölge olduğu gibi başka bir alana taşınarak burası topyekun bir müze olarak tasarlanabilir.

Yaşananları unutmamak ve tekrar yaşanmasını engellemek için doğru bir yöntem gibi görünüyor.

Eğitemediğimiz insanlar bunları görerek ibret alabilir belki!

Ya da liyakatsiz atanan insanlar bunları gördüklerinde aldıkları kararları bir kez daha gözden geçirebilir!

Doğru ve öncelikli eğitim…

Doğru teşhis ve doğru tedavi…

Hatalardan ders çıkarma ve yapılan işin hakkını vereme…

Ahlak ve erdemi evrensel kriterlere göre algılama ve kabul etme…

Hiçbirini anlayamıyoruz ve öğretemiyoruz maalesef!

O zaman sonuçları koruyarak herkesin görmesini ve ibret almasını sağlayalım bari!

Böylece bizim için dünyanın en önemli konusu olan(!) seçim gündeminde bile gözümüzün önünde olur.

Seçim Söz Konusuysa Gerisi Teferruat!

Seçim deyince duruyoruz.

Yaptığımız hiçbir işin önemi kalmıyor.

Çünkü savaşacak ortam arıyoruz!

Seçime değil savaşa hazırlanıyoruz!

Bizim gibi düşünmeyenleri düşman ilan eniyoruz.

Bizden olmayan herkes en iyi ihtimalle düşmana hizmet ediyor!

Kazananın en uzağındakilerin yakınlaştığı kaybedenin en yakınındakilerin uzaklaştığı bir coğrafyada kutuplaşma kaçınılmaz oluyor.

En azından siyasetin dayattığı bu…

Eğitimden ve dünyada gündeminden uzak bir halkın istek ve ihtiyaçları da buna göre şekilleniyor.

Kalıplaşmış alışkanlıkları aşmak giderek daha da zorlaşıyor.

Ama hiçbir zaman imkansız değil elbette.

İdeolojilerin değil hizmetlerin öne çıkacağı bir seçim olabilir.

Projesiyle heyecan uyandıran, sükunetiyle farkındalık yaratan, toplumu uzaklaştırmak yerine yaklaştıran bir siyasi anlayış mümkün.

Ama bunun için ilk önce bunu talep eden bir seçmen kitlesine ihtiyaç var!

Onun için de iyi bir eğitim sistemine, iyi eğitim yöneticilerine ve iyi eğitimcilere…