1990’lar, üniversitede okuyorum, eğitim dili İngilizce. Hazırlık bitti ve branş derslerine başladık.  Bilgisayar yaygın kullanımı o yıllarda hemen hemen yok gibi. Bizim okulda Fox, C gibi programlama dilleri giriş olarak okutuluyor. Kodlama yani bilgisayar programlama dersleri, bize uzaydan gelmiş farklı yaratıkların dilini öğreniyormuşuz hissi veriyor. Nasıl olmasın, bir sayfa dolusu kod yazdıktan sonra sonuçta ekranda görebildiğimiz sadece “uzunca bir çizgi”. Bu ve benzeri kodlama örnekleri ile geçen yıllardan sonra.

2000’li yılların ortasında, cep telefonları ve tabletlerin ortaya çıkması ve yaygınlaşması ve gelişen teknoloji ile 1960’larda bir odayı kaplayan bilgisayar sistemlerinden,  avucumuzun içi kadar küçülen akıllı telefon ya da tablet dediğimiz bilgisayarlara kadar evrilen bir gelişim süreci sayesinde teknolojiyi her alanda kullanır hale geldik.

İnternet ise durumu başlı başına farklı bir konuma getirdi. Artık iletişim her an ve her yerde kullanılabildiği için akıllı telefonlar biz büyüklerin elinden düşmez oldu.

Çocuklarımız da doğal olarak, 2 – 2.5 yaşlarından itibaren bu cihazlar ile büyümeye başladılar. Bizi taklit eden çocuklarımız ister istemez bu alışkanlıklara dahil oldular. Dahil olmakla kalmadılar, bizleri geçtiler bile. Büyük usta Aziz Nesin’in “Şimdiki Çocuklar Harika” kitabını okumayan var mı bilemem ama günümüze uyarlanmış hali yazılsa, akıllı telefon-dede –torun ya da tablet-babaanne-torun üçlüsü hakkında ne acayip hikayeler okuruz, kim bilir.

Akıllı telefon ya da tablette bulunan uygulamaları, oyunları bu kadar ustalıkla kullanan 2-3 yaşındaki bir çocuk, 4 yaşına geldiğinde kodlama (program yazma) öğrenmesi size garip gelir mi? Hadi canım, daha okuma yazma bilmiyor ki! Diyebilir siniz.

Ama son yıllarda bilişim teknolojisinde yaşanılan gelişmeler o kadar hızlı ve inanılmaz ki. Sonunda İngiltere ve Amerika gibi öncü devletler, birkaç yıldır uygulamaya başladıkları eğitim sistemleri ile gelecek neslin teknolojiyi tüketen bireyler haline gelebileceğini öngörerek, üreten ve yaratıcı yönü gelişmiş bireyler yetiştirebilmek için eğitim sistemleri geliştirme çalışmalarına başladılar. Öyle ki, İngiltere bu eğitim sistemini önümüzdeki yıl anaokullarına kadar çekecek düzenlemeler yapıyor.

Bu çalışmaların sonucunda Fen, Teknoloji, Mühendislik ve Matematiği bir arada kullanarak S.T.E.M (Science, Technology, Engineering, Mathematic) adını verdikleri bir eğitim sistemi geliştirdiler ve başarılı oldular. S.T.E.M ile çocuklar hem eğleniyor, hem öğreniyor ve harika şeyler ortaya çıkarıyorlar.

Peki neler kazanıyorlar? Çocuklar, ilk önce kodlama yani bilgisayar programlama mantığını, nasıl yapılacağını, neleri yapabileceklerini öğreniyorlar. 4-6, 6-8, 8-10, 10 ve üstü yaşlarına göre hazırlanmış özel eğitim düzeyleri sayesinde animasyonlar, oyunlar ve uygulamalar ile hiç okuma bilmeyen bir çocuk bile bu mantığı kavrayabiliyor.

 Zihinsel gelişimde önemli rol oynayan, analitik düşünme, sistematik düşünme, problemlere çok yönlü çözüm bulma, olaylar arası ilişki kurma, farklı bakış açıları yakalama, stratejik düşünme, mukayese etme, farklı ve yaratıcı düşünme gibi bilişsel beceriler kazanıyor. Ayrıca yapılan grup çalışmaları ile sosyal ortamda birlikte çalışma, yardımlaşma, birlikte sorun çözme, fikir alışverişi yaparken saygılı davranma, tartışma ve münazara becerisi kazanıyorlar. Ve bunların hepsini zorlanmadan, bir şeyi başardığını görerek, severek, oyunlar oynayarak ve yaparak öğrenme eğitimi sayesinde eğlenerek öğreniyorlar. Tabi, biz de uzmanlar olarak bu teknikleri nasıl doğru ve yerinde kullanmaları gerektiği konusunda rehber oluyoruz.

Yaratıcılıkları ve zihinsel gelişimleri çocuklarda özgüven ve başarma hissini yaşayan çocuklar, bir sonraki aşamada elektronik ve robotik eğitimlerine geçerek, bilgisayarda yaptıkları programları robotlara aktararak bu deneyimlerini fiziksel dünyada yani elle tutulabilen ve kumanda edilebilen hareketli, yanıp sönen, dönen ve hatta uçan projeler yaratıyorlar.

Bizim, küçükken filmlerde gördüğümüz o, bilim sınıflarında harikalar yaratan çocukların yaşadığı deneyimlerin gerçekleşmiş halini şimdi çocuklarımız yaşayacak. Hem de çook uzaklarda değil, yanı başlarında.

Robotik eğitimleri ile ilgili detaylı bilgiyi ileride bir yazımda yer vermek daha doğru olacak çünkü bu satırlara sığamayacak kadar geniş olan Kodlama ve Robotik Eğitimi hakkında bir başlangıç yapmak istedim.

Son birkaç satırla,  geleceğimiz ve çocuklarımız hakkında bir öngörüden bahsetmek istiyorum; 2016 yılında Davos’ta yapılan (WEF) Dünya Ekonomik Forumu’nda “mesleklerin geleceği” raporunda çok ilginç bir öngörü ile şu an eğitim gören çocuklarımızın %65’inin bugün henüz var olmayan mesleklerde çalışacağı belirtiliyor.

Yazının ilk satırlarında yazdıklarıma ve benim şu an yaptığım mesleğe baktığımda hiç şaşırmadım. Ya siz?

Sevgiyle Kalın…