“Ölümü göster sıtmaya razı et” yöntemi

Yerel seçimler yaklaşırken siyasette umutsuz da olsa bir kıpırdanış var gibi. Gibi diyorum çünkü; yereldeki seçmenlerin, yerel örgüt yöneticilerinin, bir yerlere seçilmek için ortaya çıkanların sözünün, düşüncesinin davranışlarının öneri ve eleştirilerinin, seçilmiş ve seçilecek olanların hiçbir kıymeti harbiyesinin olmadığını herkes bilir. Hatta “milletvekili” seçilmiş olmanın da bir kıymetinin kalmadığı ortadayken.

Haşa liderin sözünün üstüne söz söylemek kimin haddine. Liderler her şeyi bilen, gören, anlayan, anadan doğma liderlik ve yöneticilik vasıflarıyla donatılmış varlıklardır. Anaları onları bu işler için doğurmuştur.

Yereldeki yönetici kadrolarancak liderlerin hizmetine girme yarışına tutuşabilirler. Boy boy resimler çektirip yerel gazete sayfalarını süslerler. Genel merkez kapılarında, lidere yakın çevrelerin referanslarını almak için hünerlerini göstermek adına kılıktan kılığa girerler. Bütün canhıraş çabalar liderin hizmetine nail olmaktır.

Yerel halkın onları ne kadar çok sevdiğini, aday gösterilmesi halinde seçmenlerin oylarının ceplerinde olduğunu ve seçimi ancak ve ancak kendisinin atanması, pardon aday gösterilmesi halinde alacaklarını anlatır dururlar. Hatta seçildikten sonra bir gece ansızın metal yorgunluğuna uğrayabileceklerini de öğrenmelerine rağmen. Her yol mubah yarışa girerler. Dikkat edin bu adamlar para, mal, mülk sahibidirler. Paraysa para, bağışsa bağış…

 Ön seçim değil, Temayül Yoklaması hilesi

Bilirsiniz üniversite rektör seçimleri vardır. Rektörlük seçim yönetmeliğine göre öğretim üyeleri adaylar arasında tercih ettiklerini sandıkta seçerler. En çok oy alanlar bir, iki, üç, dört diye sıralanıp liderin önüne gider. Heyhat birinci rektörlük beklerken dördüncü adam rektör oluverir. Binlerce öğrenciye öğretmenlik yapan öğretim üyeleri doçent, doktor, Prof. ünvanı taşıyanlar liderden iyi bilecek halleri yokya. Daha iyi biliyor olsalardı liderin yerinde onlar oturuyor olabilirlerdi. Eolmadığına göre en iyisini lider bilir. Herkese de boyun eğmek düşer. Aksi halde başına olmadık şeyler gelebilir.

Temayülü yokladık çıka çıka yine tam da liderin dediği oldu. Dedik ya o her şeyi bilir. Kim bilir belki de ayan oluyordur. Olamaz mı? Bu temayül yoklamasını nasıl yaptınız? Kime sordunuz? Kimse bilmez. Çünkü önseçim öcüdür. Ya öteki çıkarsa? Kazara yapılan ön seçimlerde olduğu gibi. “Ben halkın temsilcisiyim” diye lafın üstüne laf koyarsa. Liderin karizması çizilmez mi?

İlginç olan bu durum bütün partilerde üç aşağı beş yukarı durum bu. Anayasasın da  “demokratik, sosyal hukuk devleti…” diye devam eden bir ülkede demokrasinin de, sosyalin de, hukukun da bu kadar değersizleştiği ve giderek hiçleştiği bir devrin figüranlarına dönüştürüldük.

İşte, aşta, paylaşımda eşit olmayanların özgür iradesi de olmaz

İşi olmayanlara iş vadedersiniz. Aş’ı olmayanlara aş, pastanın paylaşımında pay, ( asgari ücret denilen sefalet ücreti üzerinden artırma yarışları gibi) isteyerek yoksullaştırılmış halk kitlelerinin açlık, yoksulluk ve çaresizliğini pazarlarsınız. Oy’a dönüştürmek için, içine epeyce bir miktar din, iman sosu şırınga edip olmazsa, vatan, millet, bayrak şerbeti eklersiniz oldu da bitti maşallah. İnşallah.

Bunalmış halk yığınlarının geleneksel ve tarihsel köklerden gelen reflekslerle kurtarıcı aramaya başlaması işi daha da kolaylaştırır. Rejim, basın yayın ve bilimum imkan ve olanaklarıyla, yani halkın parasıyla halka kurtarıcı güzellemeleri pompalarlar. Nefret, ötekileştirme, zülüm ve kıyımlar, yoksulun kanı üzerinden kahramanlık riyakarlığı özgür iradenin kırılmasında en çok baş vurulan yöntemdir.

Yani ölümü göster sıtmaya razı et yöntemi

İş, ekmek,  demokrasi, eşitlik, özgürlük, adalet, barış talebi birilerin lütfu değil,  temel insan hakkı olduğunu bilince çıkaranlarla, bu bilinçten korkan iktidarların, mülk ve servetlerine zarar geleceğini bilen bir avuç asalak soyguncu, talancı, sermeye sınıfı ve onların siyasi figüranlarıdır.

Yine geldik “Aynı şeyleri tekrar tekrar yapıp farklı sonuçlar beklemek” haline.

Albert Einstein buna “delilik” demiş. Aziz Nesin de “% 60 aptal”…  2019 yerel seçimleri yaklaşırken anlaşılan o ki; Kendini bulunmaz Hint kumaşı sanan lider hizmetkarlarıyla demokrasicilik oynayacağız. Keşke yanılıyor olsaydım.