Usta oyuncu Ali Poyrazoğlu, Damga’ya konuştu. Tiyatrodan, yaşama, İstanbul’dan, meslek yaşamına ilişkin samimi açıklamalarda bulunan Poyrazoğlu, hayatı severek yaşadığını ve tiyatronun kendisi için değişmeyecek gerçek bir tutku olduğunu söyledi. Tiyatro yapan veya yapacak herkesin aynı tutkuyu taşıması gerektiğini de belirten Poyrazoğlu, “Tiyatro veya başka bir iş. Ne yaparsanız yapın gerçek bir arzu ve tutku içinde yapacaksınız. Onun için mücadele edeceksiniz. Ben tiyatronun memuru olanları sevmem tiyatro için mücadele edenleri, işi için her daim gayret gösterip, ayakta kalarak ilerleyen insanları severim” dedi.

Ali Poyrazoğlu deyince herkes usta bir isim der. Bu şüphesiz bir gerçek. Şu anda neler yapıyor peki Ali Poyrazoğlu?

Çok yakında Kobay isimli oyunumuzu yeniden tiyatroseverlerle buluşturacağız. Bunun hazırlığı içindeyim. Oyun benim için çok anlamlı ve her oyunum gibi özel. Nasıl yazdığımın hikayesi de çok güzel. Anlatmak isterim. Bir gece otururken yine düşünürken aklıma bir cümle takıldı; “Zihnimin kapıları açıldıkça yalnızlığım artıyor.” Bu cümle anahtardı. Ve anahtarlar biliyorsunuz kapıları açar. Zihnimin de kapılarını açtı ve böylece Kobay oyununu yazabildim. Ana teması zihnin kapıları açıldıkça, yalnızlığın artmasıdır. O cümle içimden doğdu, çıktı. Bir yerlerde saklanan bakış, gün ışığına çıktı ve oyunu yazabildim. Kobay daha sonra 24 oyun aldı. En iyi oyuncu, en iyi yönetmen, en iyi dekor, en iyi ışık, defalarca bu ödülleri aldık. Bu sene Kobay’ı tekrar oynayacak, tiyatroseverlerle buluşturacağız.

Gerçekten hepimiz büyük bir ilgiyle izleyeceğiz. Bu noktada farklı bir şey de sormak isterim. Oyunculuğun dışında sizin büyük şirketlere konferans, seminer verdiğinizi de biliyoruz. Bu konuda neler söylemek istersiniz, devam ediyor mu çalışmalarınız?

Devam ediyor, çalışıyorum o konuda. Benim birkaç şapkam var. Birkaç mesleğim var. Öyle olduğum için de çok mutluyum. Çünkü yaratıcı insanların, iki üç disiplinde bilgi sahibi olması gerekir. Ben de hem üniversitelerde hocalık yaptım, yapıyorum. Hem sinemada, tiyatroda oynuyorum. Radyo programları yaptım, 20 yıla yakın zaman; Sabah, Hürriyet ve Yeni Yüzyıl gazetelerinde köşe yazarlığı yaptım. 25 tane oyun çevirdim. Türkçe, Rumca, Fransızca, İngilizce oyunlar oynuyorum. Marifetli bir oyuncu çıkarmaya çalıştım kendimden. Bir de babamdan dolayı ilaç işine bulaştım ben. Babamdan eczaneler ve ilaç laboratuvarları kalmıştı. Dolayısıyla bir iş insanı kimliğim de vardı. Yavaş, yavaş onlardan kurtulurken, en zor yöneticiliklerden biri olan bir özel tiyatroyu yönetmeye başladım. Bir özel tiyatro yöneten Türkiye’de ki bizim 52’inci yılımız herhangi bir holdingi yönetir zaten. Bütün o bilgilerin adını koyduğum zaman, şapkalarımdan birimin bir işimin de gelecek tasarımı olduğunu düşündüm. Gelecek tasarımını bayi teşkilatlarına, şirketlere bakışlarının, duruşlarının ortaya çıkması adına destek oldum, profesyonel hizmetler verdim. O benim gizli bir işimdi o işte bugüne kadar 6 bin kişiyi eğittim. Çünkü hepsi faturalı işler. 6 bin kişiye inovasyon, motivasyon eğitimleri verdim. Hem işimiz hem markamız için ne yapmak gerekir, insanlara bunları anlattım.

Çok güzel peki şirketlerin dışında vatandaşlarda bu tarz eğitimlerinizden yararlanabilecek mi?

Evet. Bu sene bu işleri halka açacağız. Tiyatroda biletli bir şekilde yapacağız. İnovasyon, motivasyon, yeni dönem konusunda dersler vereceğiz. Daha geniş kitlelere ulaşacağız.

İnsanlara ulaşmak önemli. Kuşkusuz dünyanın geleceğine de etki edecek hususlar. Peki dünyamızı nasıl bir gelecek bekliyor?

Dünyayı kıtlık, felaket, depremler, çöküntü, açlık bekliyor. İnsanların bu tüketim toplumunun çıldırmış, delirmiş haliyle ne olacak başka? Kentler yok ediliyor, çevre yok ediliyor. İnsanlığı dolayısıyla parlak bir gelecek beklemiyor.

Bu durumda insanlar ne yapmalı?

Ne yapmak lazım, doğanın önünde saygıyla eğilip kendinize geleceksiniz. Daha az tüketecek, daha az harcayacaksınız. İstanbul’a dönüşmeyen kentlerde yaşayacaksınız. Neden mi?  Çok basit. İstanbul beton ormanına dönüşmüş. 2 taraftan da denizin üstü örtülmüş. Hava dolaşmıyor şehrin içinde. İklimi bozuldu. İlişkiler zaten bozuktu. Bir de üstüne göç, möç durum tatlı değil

Siz Bodrum’da yaşıyorsunuz değil mi?

Evet, ben Bodrum’da yaşıyorum yılın 7 ayı. Oyunlarım olduğu zaman vs İstanbul’a geliyorum, işlerim için geliyorum.

Oyun demişken. Şu sıralar İstanbul’da neler yapıyorsunuz?

Yeni çıkardığım Habanera Makamı oyunum var. Müzikli gösteri. İstanbul Festivali’nde onur ödülü bana verildi ben de o ödüle karşılık bu müzikli gösteriyi çıkardım. Piyanist Çiğdem Erken ve onun caz dörtlüsü ile beraber güzel bir gösteriyi çıkardık. Onun arkasından iki üç gösteri daha var provalarda. Yılbaşından sonra da ayın 7’sinde bir sürprizim var İstanbullulara. 7 Ocak günü özel bir gösteri olacak.

Sizi Beylikdüzü’nde de izledik. Daha evvel de gelmiştiniz. Beylikdüzü’nü nasıl buluyorsunuz?

Beylikdüzü güzel bir yer. Beylikdüzü’nü seviyorum. Tiyatro anlamında da değerli. Beylikdüzü’ndeki salon güzel bir salon mesela. Ama sadece salon değil Beylikdüzü’nde çok iyi tiyatro seyircisi var. Düşünürken eğlenmek isteyen tiyatrosever insanlar var. Bizimle birlikte oynayan doğaçlama yapmaya açık, sapına kadar sanatsever bir seyirci kitlesi var. O yüzden hep geliyorum. İmkan olsa Beylikdüzü’nde her hafta oynarım. Beylikdüzü Belediyesi’ne de çok teşekkür ediyorum. O Atatürk Kültür Merkezi çok iyi korunuyor, çok temiz bir yer. Mükemmel bir kültür merkezi. Tertemiz, personel güleryüzlü. Ben orada oynadığım zaman hep çok mutlu oluyorum.